دوره 1403، شماره 1 - ( بهار 1403 1403 )
جلد 1403 شماره 1 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.MEDILAM.REC.1397.86
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
abbasi N. Synthesis of Dendrimer (nanopolymer) and use as drug delivery silibinin from Silybum Marianum Assesment of Neurotrophic and angiogenic Effects of Silibinin on Olfactory Ensheathing Cells (OECs) of rat in Normal and high glucose conditions. Journal title 2024; 1403 (1)
URL: http://newresearch.medilam.ac.ir/article-1-2940-fa.html
URL: http://newresearch.medilam.ac.ir/article-1-2940-fa.html
عباسی ناصر. سنتزنانوذرات پلیمری به عنوان حامل سیلیبینین (Silibinin)استخراج شده از گیاه خار مریم(Silybum marianum) و بررسی اثرات نوروتروفیک و آنژیوژنیک بر روی سلول های غلاف کننده بویایی(OEC) موش صحرایی در شرایط گلوکز نرمال و بالا. عنوان نشریه. 1403; 1403 (1)
URL: http://newresearch.medilam.ac.ir/article-1-2940-fa.html
مرکز تحقیقات زیست فناوری و گیاهان دارویی
چکیده: (12 مشاهده)
25% انسانهاازسن 65 سالگیوبالاترازبیماریهایمخربعصبیمانندپارکینسونوآلزایمر رنجمیبرند. بیماریهایمخربعصبیبیشاز 10 میلیونانسانرادرایالاتمتحدهدرگیرنمودهوسالانه هزینهایبیشاز 150 میلیوندلاربراقتصاداعمالمیکند(1). در ایران نیز پس از جنگتحمیلیتعدادافراددارایضایعهنخاعیافزایشیافتهوسالانهدراثرتصادفاتوحوادثتعداداین بیمارانروبهافزایشمیباشد(20). بر اساس مطالعات ، یکی از دلایل مسئول اثر حفاظت عصبی سلول های OEC ترشح فاکتورهای نوروتروفیک است(10). سلول هایOEC قادرند فاکتورهایGDNF, BDNF, GGF2,NT-4/5, FGF,VEGF,CNTF,NGF و نوروتورین همچنین رسپتورهای آنها را بیان نمایند(11). اثبات شده است که این فاکتورهای نوروتروفیک سبب افزایش جوانه زدن و رژنراسیون آکسونهای عصبی مرکزی می گردند. آکسون های حسی صعودی آسیب دیده به خوبی به فاکتورهایNGF و BDNFو نوروتروفین(NT-3) پاسخ می دهند . NGF دارای اثرات زیادی مانند خاصیت آنتی اکسیدانی(12) ,ضد آپوپتوز (13)و حفاظت نورونی می باشد. عصاره دانه ی خشک گیاه دارویی خار مریم( نام علمی Silybum Marianumو نام Milk Thistle)دارای ا الی 4 درصد سیلی مارین است(14). سیلیبین عمده ترین (80-70 درصد) و فعال ترین ترکیب سیلیمارین است (15)و گفته شده است که دارای اثرات نوروپروتکتیو (Neuroprotective), ضد سرطانی , آنتی اکسیدانی و ضدالتهابی است(16) .مطالعات گذشته گزارش دادند که سیلیبین توانایی نوروپروتکتیو در آسیب مغزی ناشی از رپرفیوژن ایسکمی مغزی,دیابت, اختلال حافظه ناشی از پپتید آمیلوئید β-25-35, نوروتوکسیتی ناشی از MPP+ از طریق بهبود استرس اکسیداتیو و آبشار التهابی دارد(17, 18) بنابراین نخستین چالش در درمان موارد فوق رساندن دارو به بافتمورد نظر و سلول ها بدون آسیب رساندن به بافتهای سالم میباشد. سیستمهای انتقال دارو با دو مکانیسم فعال و غیرفعال قادر به رساندن دارو به بافت های بیمار میباشند. به این ترتیب این سیستمها دارو را به سلولهای هدف هدایت میکنند و باعث آزاد شدن داروی بیشتری در این سلولها میگردند. خواص پلیمری که به عنوان حامل استفاده میشود نیز حائز اهمیت است؛ این پلیمر باید زیست سازگار باشد. مانند پلیمره ای که از مواد زیست گار با بدن می باشند از قبیل سیتریک، گلیسرول و اولئیک سنتز می شوند هر چند پیشرفت های علمی اخیر موفق به تولید تعداد زیادی از حامل های دارو شده است ولی اکثریت آنها در محیط ژ محیطهای بیولوژیکی، پایداری پایین، گزینشپذیری کم و ایجاد سمیت برای بافتهای سالم با مشکل مواجهاندبنابراین طراحی و وتولید سیستم های انتقال دهنده دارو که قابلیت انتفال دارو و انتخاب پذیری داشته و بتواند بافت ویژه ای را هدف قرار دهند در این زمینه بسیار ضروری می باشد.که امروزه در زمینه انتقال دارو پیشرفت های در حال انجام است که نیازمند تلاش و کوشش بیشتر است (5-1). درنتیجه با طرح فوق می توان در جهت بهبود و درمان سلول های غلاف کننده بویایی اثر بخشی یسشتری داشته باشد. وبیشتر براساس موارد موثر گیاه خار مریم استفاده کرد. بنابراین نانوفناوری مورد توجه بیشتری قرار گرفت.حامل های دارو دارای اندازه ای بین nm200 -10 هستند که از این ذرات می توان به میسل های پلیمری، دندریمرها و ویزیکولها اشاره کرد که در ادامه به توضیح در مورد دندریمرها ( درخت سان ها) و ویژگی های این سیستم خواهیم پرداخت. |
نوع مطالعه: آزمایشگاهی |
موضوع پروپزال:
عمومي
دریافت: 1403/9/28 | پذیرش: 1403/3/10 | انتشار: 1403/3/10
دریافت: 1403/9/28 | پذیرش: 1403/3/10 | انتشار: 1403/3/10
ارسال پیام به مجری اصلی
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |