سامانه مدیریت اطلاعات تحقیقات، پژوهش و فناوری

سالمندی یک مسئله جهانی است و کشور ایران به عنوان کشوری باستانی با سابقه 2500 ساله از این قاعده مستثنی نیست(1). پدیده سالمندی آخرین دوره چرخه زندگی می باشد و طبق نظریه سازمان جهانی بهداشت سن 60 سال نقطه شروع سالمندی است(2) و در حال حاضر جمعیت سالمندی در جهان از 08/5 درصد در سال 1950 به 28/8 درصد در سال 2015 رسیده است در ایران سهم جمعیت بالای 65 سال از 4 به  حدود 1/6 درصد رسیده است  و تخمین زده اند که تا سال 2036 بیش از 11 درصد کل جمعیت سالمند باشند(22) و با افزایش بیماری های مزمن در این رده سنی، این گروه به مراقبت های بیشتری نیازمندند(1). نیازهای مراقبتی سالمندان فقط جنبه فیزیکی نیست بلکه تمام جنبه هااز جمله احساسات، حرکات، برداشت ها و شناخت ها  را در برمی گیرد که همه این ها باید اخلاقی باشد(1).در واقع  کرامت انسانی یک مفهوم مهم در قلب مراقبت های پرستاری است(3) و اساس و بنیاد مراقبت های پرستاری احترام به کرامت و منزلت افراد که خود دارای 5 مفهوم اصلی: احترام، حریم خصوصی، استقلال، حمایت و دادن اطلاعات لازم است، می باشد(4،5).
اولین بیانیه ای که در اعلامیه حقوق بشر در سال 1948 تصویب شده است به  شناخت کرامت و حقوق برابر انسانی تاکید کرده است(6) و کرامت جزیی از حقوق اساسی بشر است و شامل استقلال، صداقت، عدالت و مسئولیت پذیری در برابر افراد است(7). هنگامی که شأن یک انسان رعایت می شود موجب کاهش استرس، افزایش اعتماد و رضایت آن فرد می شود(8) و از طرفی موجب احساس توانمندی و تصویر مثبت از خویش می گردد ودر صورت عدم رعایت آن موجب ایجاد افسردگی وعواقب غیر قابل کنترل آن می گردد(3). مطالعات بسیاری در رابطه با رعایت کرامت انسانی در سالمندان در محیط های بالینی و بیمارستان ها انجام شده است و کم تر به محیط هایی مانند سرای سالمندان توجه شده است و از طرفی سالمندان در سرای سالمندی باقی عمر خود را تا زمان مرگ می گذرانند و کم تر مورد توجه قرار می گیرند هدف از این مطالعه بررسی دیدگاه سالمندان، مراقبین و کارکنان سرای سالمندان و دانشجویان کارشناسی ارشد پرستاری سالمندی در رابطه با رعایت کرامت انسانی سالمندان می باشد.