دوره 1402، شماره 1 - ( بهار 1402 1402 )
جلد 1402 شماره 1 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: ir.medilam.rec.1398.026
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Shohani M, Mousavimoghadam S R, rasoli M, nasrolhai A. Nursing students perspective of incivility in clinical educational settings. Journal title 2023; 1402 (1)
URL: http://newresearch.medilam.ac.ir/article-1-565-fa.html
URL: http://newresearch.medilam.ac.ir/article-1-565-fa.html
شوهانی معصومه، موسوی مقدم سید رحمت اله، رسولی محبوبه، نصرالهی عباس. بررسی میزان رخداد بی حرمتی در محیط های آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان پرستاری. عنوان نشریه. 1402; 1402 (1)
گروه آموزشی پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی ایلام، ایلام، ایران
چکیده: (675 مشاهده)
اخلاق حرفه ای راهبردی نسبت به مسئولیت های اخلاقی سازمان در قبال محیط مستقیم و غیرمستقیم معنا شده که در دهه اخیر مورد توجه بسیاری از سازمان های ایرانی قرارگرفته است. حاکمیت اخلاق حرفه ای به بهبود روابط، ارتقای جو تفاهم، کاهش تعارضات، افزایش تعهد و مسئولیت پذیری بیشتر کارکنان و کاهش هزینه های ناشی از کنترل در سازمان منجرمی شود(1).
بی حرمتی[1] در محیط های کاری تهدیدآمیز بوده و برای سلامت افراد خطرناک است؛ این رفتارها جو سازمانی را نیز به خطر انداخته و درصورت عدم توجه به آنها، عواقب ناخوشایند بسیاری به دنبال خواهد داشت(2). رفتارهای نامحترمانه از لحاظ اجتماعی از اهمیت ویژه ای برخوردار است(3). این رفتارها، میان افراد در موقعیت های شغلی مختلف درمانی مشاهده شده است(4).
توجه به رفتارهای منفی در محیط کار از سال 1990 افزایش یافت (1). اندرسون و پیرسو ن در سال 1999 رفتار نامحترمانه را به عنوان رفتارهایی با نیت مبهم و برای آزار معرفی کردند که هنجارهای محیط کاری را نقض کرده و احترام متقابل را ازبین می برند (5) ماهیت روانی، شدت کم و عدم ملاحظه در انجام کارها از ویژگی های قابل تعریف رفتارهای نامحترمانه با نیت مبهم برای مورد آزار قراردادن دیگران است(6). رفتارهای نامحترمانه از جنبه های گوناگون و در محیط های مختلف کاری از قبیل سیستم های قضایی و بهداشتی درمانی و دانشگاهی مورد بررسی قرارگرفته است(7،8).
آموزش پزشکی فرآیندی پویا، پیچیده و پرتنش است که ضمن آن اهداف آموزشی دنبال می گردد(9). در این بین رفتار نامحترمانه از مسائلی است که به شدت محیط یاددهی و یادگیری را مختل می کند و اغلب منجر به, ایجاد تناقض و استرس بین استاد و دانشجو می شود) 10،11). رفتارهای نامحترمانه در محیط آموزشی یک نگرانی در حال رشد می باشد (11). در فرهنگ لغت به عنوان توهین، رفتار و عمل غیر مودبانه و خشونت آمیز تعریف شده است(12). رفتار نامحترمانه می تواند کلامی و یا غیر کلامی باشد(13). رفتار و منش مودبانه نیز در کلام و عمل تعریف می شود که می تواند روی محیط تدریس تاثیر بگذارد.
Amadaطی یک مطالعه، رفتارهایی از قبیل دیر آمدن سر کلاس، آماده نبودن برای تدریس و چشم پوشی از رفتارهای غیر مودبانه دانشجویان، بی حرمتی و تشویق دانشجویان به رفتارهای مشابه را در محیط آموزشی، غیر مودبانه گزارش کرده است (14).
در مطالعات Clark و همکاران(15) و Clark (16) رفتارهایی مانند کوچک شمردن دانشجو، ترس از استاد و انتظار بی جای استاد از دانشجو به عنوان رفتارهای نامحترمانه مطرح شده است . بسیاری از دانشجویان به مشکل سوء استفاده از قدرت استاد اشاره داشتند که توجه به آن می تواند روابط استاد و دانشجو را بهبود داده و محیط آموزشی سالمی را ایجاد کند. احترام برای یک تدریس موفق امری ضروری است و اعضای هیئت علمی یا مدرسان نقش حیاتی را در خلق محیط آموزشی محترمانه ایفا می کنند(16).
پرستاران از جمله گروه هایی هستند که رفتارهای نامحترمانه را به کرات تجربه می کنند. اساتید پرستاری نیز با رفتارهای نامحترمانه دانشجویان چالش داشته و بسیاری از آنها نمی دانند چگونه با این رفتار و اثرات آن مقابله کنند. بعضی از این اساتید به خاطر این رفتارهای نامحترمانه شغل آموزش پرستاری را ترک می کنند . تاثیر بی احترامی دانشجویان بر اساتید به ویژه در شرایط کمبود پرستار امری مشکل ساز است (17). سوء رفتار با دانشجویان به عنوان یک منبع اصلی از استرس بیان شده است و احتمال ایجاد آسیبهای روحی و روانی ناشی از آن از جمله افسردگی و اضطراب وجود دارد و از طرفی بی احترامی در محیط آکادمیک تاثیر منفی بر سلامت مدرس و دانشجو گذاشته و موجب تضعیف ارتباطات حرفه ای و ممانعت از فرآیند یاددهی و یادگیری موثر می شود )18).
همچنین رفتارهای نامحترمانه توسط دانشجویان در گروه های مختلف گزارش شده است. در مطالعه ای در آمریکا، دانشجویان بیان داشتند که بیشترین نوع سوء رفتار، تحقیر شدن در جمع بوده است. تهدید شدن به نمره ناحق و آسیب فیزیکی در رده های بعدی قرار داشت و در این مطالعه، میزان بالایی از سوء رفتار جنسی توسط دانشجویان گزارش شد. در این تحقیق نیز عاملین اصلی سوء رفتار، دستیاران و استادان بودند(19).
سوء رفتار با دانشجویان به عنوان منبع اصلی استرس بیان شده است(20). نسبت بالایی از دانشجویانی که تجربه بد رفتاری را دارند، از عواقب آسیب های روحی و روانی رنج می برند(21). همچنین نشان داده شده است که تجربه سوءرفتار با عواقب شدید و دراز مدت با سلامت روان، از جمله افسردگی و خودکشی در پزشکان در ارتباط است(23-21).
در آموزش پرستاری، محیط یادگیری بالینی، یک جنبه خیلی مهم و حیاتی در آموزش پرستاری است که دانشجویان فرصت بکارگیری و تمرین یافته های تئوری خود را در آن پیدا می کنند ولی علیرغم اهمیت محیط آموزش بالینی، این محیط به عنوان یک محیط پر استرس برای دانشجویان شناخته شده است(24،25)
بیماران بدحال، سطوح مختلف پرسنل پرستاری، پروسیجرهای متعدد، احترام کارکنان نسبت به دانشجویان، همگی عواملی هستند که در ایجاد یک محیط پر استرس و در نهایت اضطراب در یادگیری دانشجویان نقش دارند. علاوه بر این استرسورها، بی احترامی پرستاران نسبت به دانشجویان پرستاری به عنوان یک عامل تاثیرگذار منفی در آموزش بالینی دانشجویان شناخته شده است. بی احترامی در آموزش پرستاری به عنوان یکی از رفتارهای نفاق برانگیز شناخته شده است که منجر به دیسترس های فیزیولوژیکی و سایکولوژیکی و نهایتا پیشرفت به سمت موقعیت های خطرناک و تهدید آمیز می شود(26).
نقش پرستاران و کارکنان پرستاری به عنوان یک فاکتور تاثیرگذار در آموزش بالینی در سطح جهانی به خوبی شناخته شده است. در استرالیا نگرش های پرسنل پرستاری نسبت به دانشجویان پرستاری به عنوان یک عامل حیاتی موثر در تجربیات دانشجویان پرستاری از چگونگی محیط یادگیری بالینی شناخته شده است(27).
Timmons در مطالعه خود در ایرلند نشان داد که 68 درصد از دانشجویان پرستاری از ارتباطات ضعیف پرسنل پرستاری با دانشجویان به عنوان یک عامل استرس زا یاد کرده اند(28). در حالیکه برخورد مناسب پرستاران با دانشجویان و پذیرش آنان به عنوان عضوی از تیم مراقبتی به عنوان یک عامل مثبت در آموزش بالینی یاد شده است(29).
مطالعات نشان می دهند با توجه به آثار مخرب رفتارهای نامحترمانه، اتخاذ راهکارهایی برای ایجاد محیط های مناسب یاددهی و یادگیری بسیار ضروری است(30). بسیاری از شواهد موجود نشان می دهند و پیشنهاد می کنند که ارتباطات بین دانشجویان پرستاری و کارکنان پرستاری در ایجاد یک تجربه یادگیری مثبت ضروری و حیاتی است ولی متاسفانه این تجربه در برخی موارد منفی است. بر همین اساس مطالعه حاضر با هدف تعیین بی حرمتی در محیط های آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان پرستاری در دانشگاه علوم پزشکی ایلام انجام خواهد شد.
بی حرمتی[1] در محیط های کاری تهدیدآمیز بوده و برای سلامت افراد خطرناک است؛ این رفتارها جو سازمانی را نیز به خطر انداخته و درصورت عدم توجه به آنها، عواقب ناخوشایند بسیاری به دنبال خواهد داشت(2). رفتارهای نامحترمانه از لحاظ اجتماعی از اهمیت ویژه ای برخوردار است(3). این رفتارها، میان افراد در موقعیت های شغلی مختلف درمانی مشاهده شده است(4).
توجه به رفتارهای منفی در محیط کار از سال 1990 افزایش یافت (1). اندرسون و پیرسو ن در سال 1999 رفتار نامحترمانه را به عنوان رفتارهایی با نیت مبهم و برای آزار معرفی کردند که هنجارهای محیط کاری را نقض کرده و احترام متقابل را ازبین می برند (5) ماهیت روانی، شدت کم و عدم ملاحظه در انجام کارها از ویژگی های قابل تعریف رفتارهای نامحترمانه با نیت مبهم برای مورد آزار قراردادن دیگران است(6). رفتارهای نامحترمانه از جنبه های گوناگون و در محیط های مختلف کاری از قبیل سیستم های قضایی و بهداشتی درمانی و دانشگاهی مورد بررسی قرارگرفته است(7،8).
آموزش پزشکی فرآیندی پویا، پیچیده و پرتنش است که ضمن آن اهداف آموزشی دنبال می گردد(9). در این بین رفتار نامحترمانه از مسائلی است که به شدت محیط یاددهی و یادگیری را مختل می کند و اغلب منجر به, ایجاد تناقض و استرس بین استاد و دانشجو می شود) 10،11). رفتارهای نامحترمانه در محیط آموزشی یک نگرانی در حال رشد می باشد (11). در فرهنگ لغت به عنوان توهین، رفتار و عمل غیر مودبانه و خشونت آمیز تعریف شده است(12). رفتار نامحترمانه می تواند کلامی و یا غیر کلامی باشد(13). رفتار و منش مودبانه نیز در کلام و عمل تعریف می شود که می تواند روی محیط تدریس تاثیر بگذارد.
Amadaطی یک مطالعه، رفتارهایی از قبیل دیر آمدن سر کلاس، آماده نبودن برای تدریس و چشم پوشی از رفتارهای غیر مودبانه دانشجویان، بی حرمتی و تشویق دانشجویان به رفتارهای مشابه را در محیط آموزشی، غیر مودبانه گزارش کرده است (14).
در مطالعات Clark و همکاران(15) و Clark (16) رفتارهایی مانند کوچک شمردن دانشجو، ترس از استاد و انتظار بی جای استاد از دانشجو به عنوان رفتارهای نامحترمانه مطرح شده است . بسیاری از دانشجویان به مشکل سوء استفاده از قدرت استاد اشاره داشتند که توجه به آن می تواند روابط استاد و دانشجو را بهبود داده و محیط آموزشی سالمی را ایجاد کند. احترام برای یک تدریس موفق امری ضروری است و اعضای هیئت علمی یا مدرسان نقش حیاتی را در خلق محیط آموزشی محترمانه ایفا می کنند(16).
پرستاران از جمله گروه هایی هستند که رفتارهای نامحترمانه را به کرات تجربه می کنند. اساتید پرستاری نیز با رفتارهای نامحترمانه دانشجویان چالش داشته و بسیاری از آنها نمی دانند چگونه با این رفتار و اثرات آن مقابله کنند. بعضی از این اساتید به خاطر این رفتارهای نامحترمانه شغل آموزش پرستاری را ترک می کنند . تاثیر بی احترامی دانشجویان بر اساتید به ویژه در شرایط کمبود پرستار امری مشکل ساز است (17). سوء رفتار با دانشجویان به عنوان یک منبع اصلی از استرس بیان شده است و احتمال ایجاد آسیبهای روحی و روانی ناشی از آن از جمله افسردگی و اضطراب وجود دارد و از طرفی بی احترامی در محیط آکادمیک تاثیر منفی بر سلامت مدرس و دانشجو گذاشته و موجب تضعیف ارتباطات حرفه ای و ممانعت از فرآیند یاددهی و یادگیری موثر می شود )18).
همچنین رفتارهای نامحترمانه توسط دانشجویان در گروه های مختلف گزارش شده است. در مطالعه ای در آمریکا، دانشجویان بیان داشتند که بیشترین نوع سوء رفتار، تحقیر شدن در جمع بوده است. تهدید شدن به نمره ناحق و آسیب فیزیکی در رده های بعدی قرار داشت و در این مطالعه، میزان بالایی از سوء رفتار جنسی توسط دانشجویان گزارش شد. در این تحقیق نیز عاملین اصلی سوء رفتار، دستیاران و استادان بودند(19).
سوء رفتار با دانشجویان به عنوان منبع اصلی استرس بیان شده است(20). نسبت بالایی از دانشجویانی که تجربه بد رفتاری را دارند، از عواقب آسیب های روحی و روانی رنج می برند(21). همچنین نشان داده شده است که تجربه سوءرفتار با عواقب شدید و دراز مدت با سلامت روان، از جمله افسردگی و خودکشی در پزشکان در ارتباط است(23-21).
در آموزش پرستاری، محیط یادگیری بالینی، یک جنبه خیلی مهم و حیاتی در آموزش پرستاری است که دانشجویان فرصت بکارگیری و تمرین یافته های تئوری خود را در آن پیدا می کنند ولی علیرغم اهمیت محیط آموزش بالینی، این محیط به عنوان یک محیط پر استرس برای دانشجویان شناخته شده است(24،25)
بیماران بدحال، سطوح مختلف پرسنل پرستاری، پروسیجرهای متعدد، احترام کارکنان نسبت به دانشجویان، همگی عواملی هستند که در ایجاد یک محیط پر استرس و در نهایت اضطراب در یادگیری دانشجویان نقش دارند. علاوه بر این استرسورها، بی احترامی پرستاران نسبت به دانشجویان پرستاری به عنوان یک عامل تاثیرگذار منفی در آموزش بالینی دانشجویان شناخته شده است. بی احترامی در آموزش پرستاری به عنوان یکی از رفتارهای نفاق برانگیز شناخته شده است که منجر به دیسترس های فیزیولوژیکی و سایکولوژیکی و نهایتا پیشرفت به سمت موقعیت های خطرناک و تهدید آمیز می شود(26).
نقش پرستاران و کارکنان پرستاری به عنوان یک فاکتور تاثیرگذار در آموزش بالینی در سطح جهانی به خوبی شناخته شده است. در استرالیا نگرش های پرسنل پرستاری نسبت به دانشجویان پرستاری به عنوان یک عامل حیاتی موثر در تجربیات دانشجویان پرستاری از چگونگی محیط یادگیری بالینی شناخته شده است(27).
Timmons در مطالعه خود در ایرلند نشان داد که 68 درصد از دانشجویان پرستاری از ارتباطات ضعیف پرسنل پرستاری با دانشجویان به عنوان یک عامل استرس زا یاد کرده اند(28). در حالیکه برخورد مناسب پرستاران با دانشجویان و پذیرش آنان به عنوان عضوی از تیم مراقبتی به عنوان یک عامل مثبت در آموزش بالینی یاد شده است(29).
مطالعات نشان می دهند با توجه به آثار مخرب رفتارهای نامحترمانه، اتخاذ راهکارهایی برای ایجاد محیط های مناسب یاددهی و یادگیری بسیار ضروری است(30). بسیاری از شواهد موجود نشان می دهند و پیشنهاد می کنند که ارتباطات بین دانشجویان پرستاری و کارکنان پرستاری در ایجاد یک تجربه یادگیری مثبت ضروری و حیاتی است ولی متاسفانه این تجربه در برخی موارد منفی است. بر همین اساس مطالعه حاضر با هدف تعیین بی حرمتی در محیط های آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان پرستاری در دانشگاه علوم پزشکی ایلام انجام خواهد شد.
1. incivility
نوع مطالعه: پژوهش در آموزش |
موضوع پروپزال:
بهداشت و پرستاری
دریافت: 1398/7/4 | پذیرش: 1402/3/10 | انتشار: 1402/3/10
دریافت: 1398/7/4 | پذیرش: 1402/3/10 | انتشار: 1402/3/10
ارسال پیام به مجری اصلی
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
