دوره 1، شماره 3 - ( پاییز 97 1397 )
جلد 1 شماره 3 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
rohi safaee S, Shohani M. The effect of stress management on general health and stress status of hospitalized patients after MI in Mostafa Khomeini hospital of Ilam during 2016. Journal title 2019; 1 (3)
URL: http://newresearch.medilam.ac.ir/article-1-312-fa.html
URL: http://newresearch.medilam.ac.ir/article-1-312-fa.html
روحی صفایی سمیرا، شوهانی معصومه. بررسی تاثیر روش های مقابله با استرس بر سلامت عمومی و استرس بیماران پس از MI بستری دربیمارستان شهید مصطفی خمینی ایلام سال96. عنوان نشریه. 1397; 1 (3)
چکیده: (3631 مشاهده)
با توجه به اینکه آنفارکتوس حاد میوکارد از شایع‌ترین بیماری‌های قلبی و عروقی می‌باشد و سالانه باعث مرگ بیش از 4/2 میلیون نفر در آمریکا، 4 میلیون مرگ و میر در اروپا و شمال آسیا، بیش از یک سوم مرگ و میر در کشورهای توسعه یافته می‌گردد. در سال 2010 بیش از یک میلیون نفر به دلیل آنفارکتوس میوکارد در ایالت متحده آمریکا بستری شده‌اند که برآورد شده هزینه اقتصادی آن حدود 450 میلیارد دلار در آمریکا است(1).
علاوه بر هزینه‌های اقتصادی بستری شدن در بیمارستان، بیماران معمولاً بعد از سکته قلبی دوره‌هایی از افسردگی، اضطراب و استرس پس از سانحه و همچنین دچار مشکلاتی در انجام فعالیت‌های روزانه می‌شوند که می‌تواند بر کیفیت زندگی این بیماران تاثیر بگذارد(2).
به عقیده برخی پژوهشگران و صاحب نظران بیماری‌های قلبی در سنین پایین در ایران بیش از پیش رو به افزایش نهاده است. که می‌تواند به دلیل شرایط پر استرس و تنش‌زای جوامع کنونی باشد. استرس و تنش‌های روانی اجتماعی، عامل خطر مستقل از جنس، سن و سایر ریسک فاکتورهای کلاسیک جسمانی بیماری‌های قلبی هستند که از طریق مکانیسم‌های روانی_ عصبی_ فیزیولوژیک و تحریک سیستم عصبی خودکار به ویژه بخش سمپاتیک، واکنش‌های قلبی عروقی را افزایش داده و به بروز یا تداوم بیماری‌های قلبی عروقی کمک می‌کنند(3).
در طی هفته‌ها و ماه‌ها پس از سندرم حاد کرونری، اغلب بیماران با مرگ یا ناتوانی ناشی از بروز مجدد حوادث قلبی مواجه می‌شوند. بروز سکته مجدد پس از سکته اول در 6 ماهه اول شایع است، 30 درصد از این مرگ و میر در 30 روز اول پس از سکته قلبی رخ می‌دهد. بیماران معمولاً فعالیت‌های معمول آنان محدود شده و در نتیجه سکته قلبی نه تنها راحتی بیمار را تحت تاثیر قرار می‌دهد بلکه ارتباطات اجتماعی، الگوهای معمول زندگی، شغل و سطح درآمد وی را نیز متاثر می‌سازد(4).
بروز علائم اضطراب پس از سکته قلبی یک مشکل روانشناختی بسیار شایع است که اثرات منفی بر پیش آگهی این بیماران دارد. شواهد نشان می‌دهد که در اثر تجربه سکته قلبی به عنوان استرس عمده و در نتیجه افزایش سه برابر ریسک ابتلاء به PTSD ، این بیماران در مقایسه با افراد سالم سه برابر بیشتر علائم استرس و اضطراب را تجربه می‌کنند. بیماران سکته قلبی ممکن است طیفی از آشفتگی‌های پس از تروما راتجربه نمایند که موجب توسل به مقابله‌های غیر انطباقی شود(5).
مطالعات نشان می‌دهد استرس به تنهایی نمی‌تواند بیماری قلبی را در افراد پیش بینی کند، بلکه استرس با نقش واسطه‌ای راهبردهای مقابله‌ای ناکارآمد می‌تواند یک عامل پیش بین برای بیماری‌های قلبی باشد. روانشناسان سلامت راهبردهای مقابله‌ای را به عنوان واسطه بین استرس و بیماری معرفی کرده‌اند. راهبردهای مقابله‌ای به تلاش‌های شناختی و رفتاری جهت پیشگیری، مدیریت و کاهش تنیدگی و استرس اشاره دارند که افراد در موقعیت‌های استرس‌زا از آنها استفاده می‌کنند. مقابله جستجوی حمایت اجتماعی کارآمد، مقابله مبتنی بر برنامه‌ریزی، مقابله فعال و مقابله بردبارانه در قالب راهبردهای مقابله‌ای مسئله محور گنجانده می‌شود. پژوهش‌ها نشان داده که بیماران قلبی در مقایسه با افراد سالم به طور معنی‌داری از راهبردهای ناکارآمدتر مقابله با استرس استفاده می‌کنند(6).
مقابله جهت مدیریت استرس در بیماران قلبی به روش‌هایی اطلاق می‌گردد که برای کاهش استرس تجربه شده توسط افراد یا افزایش توانایی آنها در مقابله با استرس‌های زندگی به‌کار گرفته می‌شوند.این مداخلات بیشتر برای افرادی ایجاد شده است که با استرس ناشی از بیماری‌های مزمن و جسمی مانند بیماری‌های قلبی دست و پنجه نرم می‌کنند.استرس علاوه بر این که یکی از عوامل خطرساز بیماری‌های قلبی و عروقی می‌باشد، تلاش برای غلبه بر آن نیز پاسخ‌های فیزیولوژیکی و روانشناختی را ایجاد می‌کند که نتیجه آن به وجود آمدن مشکلات مربوط به سلامتی و اختلال در سلامت عمومی افراد می‌باشد، سلامت عمومی، وضعیت سلامت فرد از نظر جسمانی و روانی می‌باشد و مجموعه علائم جسمانی، اضطراب و بی خوابی، اختلال در کنش اجتماعی و افسردگی را در بر می‌گیرد(7).
نتایج برخی پژوهش‌ها نشان داده است که مقابله‌های هیجانی و ناکارآمد در مواجهه با استرس منجر به افزایش تنیدگی گردیده و در نتیجه موجب افزایش واکنش‌های قلبی- عروقی در بیماران می‌شود. اصولاً در بیمارانی که مبتلا به شکل مزمنی مثل ضایعه عروق کرونر هستند، درمان قطعی بیماری یک هدف واقعی و دست یافتنی تلقی نمی‌شود، چرا که این بیماری ناتوان کننده بوده، عوامل متعدد بیرونی و درونی بر تشدید و بهبود آن موثر می‌باشد. پژوهش ها نشان داده است که کاربرد برخی از تکنیک‌های مدیریت استرس از طریق کاهش فشار خون توان انقباض عروقی را کاهش داده و موجب بهبود عملکرد قلب می‌گردد. به نظر می‌رسد که آموزش راه‌های مقابله با استرس با کاهش حالات خلقی منفی و انزوای اجتماعی، کیفیت زندگی و سلامت عمومی را ارتقاء می‌دهد که خود ممکن است منجر به کاهش سطح هورمون‌های استرس و بهبود عملکرد سیستم ایمنی شود(8).
علاوه بر هزینه‌های اقتصادی بستری شدن در بیمارستان، بیماران معمولاً بعد از سکته قلبی دوره‌هایی از افسردگی، اضطراب و استرس پس از سانحه و همچنین دچار مشکلاتی در انجام فعالیت‌های روزانه می‌شوند که می‌تواند بر کیفیت زندگی این بیماران تاثیر بگذارد(2).
به عقیده برخی پژوهشگران و صاحب نظران بیماری‌های قلبی در سنین پایین در ایران بیش از پیش رو به افزایش نهاده است. که می‌تواند به دلیل شرایط پر استرس و تنش‌زای جوامع کنونی باشد. استرس و تنش‌های روانی اجتماعی، عامل خطر مستقل از جنس، سن و سایر ریسک فاکتورهای کلاسیک جسمانی بیماری‌های قلبی هستند که از طریق مکانیسم‌های روانی_ عصبی_ فیزیولوژیک و تحریک سیستم عصبی خودکار به ویژه بخش سمپاتیک، واکنش‌های قلبی عروقی را افزایش داده و به بروز یا تداوم بیماری‌های قلبی عروقی کمک می‌کنند(3).
در طی هفته‌ها و ماه‌ها پس از سندرم حاد کرونری، اغلب بیماران با مرگ یا ناتوانی ناشی از بروز مجدد حوادث قلبی مواجه می‌شوند. بروز سکته مجدد پس از سکته اول در 6 ماهه اول شایع است، 30 درصد از این مرگ و میر در 30 روز اول پس از سکته قلبی رخ می‌دهد. بیماران معمولاً فعالیت‌های معمول آنان محدود شده و در نتیجه سکته قلبی نه تنها راحتی بیمار را تحت تاثیر قرار می‌دهد بلکه ارتباطات اجتماعی، الگوهای معمول زندگی، شغل و سطح درآمد وی را نیز متاثر می‌سازد(4).
بروز علائم اضطراب پس از سکته قلبی یک مشکل روانشناختی بسیار شایع است که اثرات منفی بر پیش آگهی این بیماران دارد. شواهد نشان می‌دهد که در اثر تجربه سکته قلبی به عنوان استرس عمده و در نتیجه افزایش سه برابر ریسک ابتلاء به PTSD ، این بیماران در مقایسه با افراد سالم سه برابر بیشتر علائم استرس و اضطراب را تجربه می‌کنند. بیماران سکته قلبی ممکن است طیفی از آشفتگی‌های پس از تروما راتجربه نمایند که موجب توسل به مقابله‌های غیر انطباقی شود(5).
مطالعات نشان می‌دهد استرس به تنهایی نمی‌تواند بیماری قلبی را در افراد پیش بینی کند، بلکه استرس با نقش واسطه‌ای راهبردهای مقابله‌ای ناکارآمد می‌تواند یک عامل پیش بین برای بیماری‌های قلبی باشد. روانشناسان سلامت راهبردهای مقابله‌ای را به عنوان واسطه بین استرس و بیماری معرفی کرده‌اند. راهبردهای مقابله‌ای به تلاش‌های شناختی و رفتاری جهت پیشگیری، مدیریت و کاهش تنیدگی و استرس اشاره دارند که افراد در موقعیت‌های استرس‌زا از آنها استفاده می‌کنند. مقابله جستجوی حمایت اجتماعی کارآمد، مقابله مبتنی بر برنامه‌ریزی، مقابله فعال و مقابله بردبارانه در قالب راهبردهای مقابله‌ای مسئله محور گنجانده می‌شود. پژوهش‌ها نشان داده که بیماران قلبی در مقایسه با افراد سالم به طور معنی‌داری از راهبردهای ناکارآمدتر مقابله با استرس استفاده می‌کنند(6).
مقابله جهت مدیریت استرس در بیماران قلبی به روش‌هایی اطلاق می‌گردد که برای کاهش استرس تجربه شده توسط افراد یا افزایش توانایی آنها در مقابله با استرس‌های زندگی به‌کار گرفته می‌شوند.این مداخلات بیشتر برای افرادی ایجاد شده است که با استرس ناشی از بیماری‌های مزمن و جسمی مانند بیماری‌های قلبی دست و پنجه نرم می‌کنند.استرس علاوه بر این که یکی از عوامل خطرساز بیماری‌های قلبی و عروقی می‌باشد، تلاش برای غلبه بر آن نیز پاسخ‌های فیزیولوژیکی و روانشناختی را ایجاد می‌کند که نتیجه آن به وجود آمدن مشکلات مربوط به سلامتی و اختلال در سلامت عمومی افراد می‌باشد، سلامت عمومی، وضعیت سلامت فرد از نظر جسمانی و روانی می‌باشد و مجموعه علائم جسمانی، اضطراب و بی خوابی، اختلال در کنش اجتماعی و افسردگی را در بر می‌گیرد(7).
نتایج برخی پژوهش‌ها نشان داده است که مقابله‌های هیجانی و ناکارآمد در مواجهه با استرس منجر به افزایش تنیدگی گردیده و در نتیجه موجب افزایش واکنش‌های قلبی- عروقی در بیماران می‌شود. اصولاً در بیمارانی که مبتلا به شکل مزمنی مثل ضایعه عروق کرونر هستند، درمان قطعی بیماری یک هدف واقعی و دست یافتنی تلقی نمی‌شود، چرا که این بیماری ناتوان کننده بوده، عوامل متعدد بیرونی و درونی بر تشدید و بهبود آن موثر می‌باشد. پژوهش ها نشان داده است که کاربرد برخی از تکنیک‌های مدیریت استرس از طریق کاهش فشار خون توان انقباض عروقی را کاهش داده و موجب بهبود عملکرد قلب می‌گردد. به نظر می‌رسد که آموزش راه‌های مقابله با استرس با کاهش حالات خلقی منفی و انزوای اجتماعی، کیفیت زندگی و سلامت عمومی را ارتقاء می‌دهد که خود ممکن است منجر به کاهش سطح هورمون‌های استرس و بهبود عملکرد سیستم ایمنی شود(8).
نوع مطالعه: مقطعی (Cross sectional) |
موضوع پروپزال:
عمومي
دریافت: 1396/8/5 | پذیرش: 1396/9/11 | انتشار: 1397/10/25
دریافت: 1396/8/5 | پذیرش: 1396/9/11 | انتشار: 1397/10/25
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
