دوره 1، شماره 2 - ( تابستان 97 1397 )
جلد 1 شماره 2 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.MEDILAM.REC.1396.069
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Saneie P, Otaghi M. Investigating the Effect of Performing the Quiet Time Protocol on the Sleep Quality of Cardiac Patients. Journal title 2018; 1 (2)
URL: http://newresearch.medilam.ac.ir/article-1-165-fa.html
URL: http://newresearch.medilam.ac.ir/article-1-165-fa.html
صانعی پریسا، اطاقی معصومه. بررسی تاثیر اجرای پروتکل زمان آرام بر کیفیت خواب بیماران قلبی. عنوان نشریه. 1397; 1 (2)
چکیده: (3006 مشاهده)
یکی از نیازهای اصلی و مهم برای بهبودی بیماران خواب می باشد(1). به طوری که در رده نیازهای مازلو، جزء اولین دسته نیازها می باشد(2) که برای حفظ و نگه داری انرژی، ترمیم و رشد بافت های بدن، رفاه جسمی و وضعیت ظاهری لازم می باشد(1, 3). اگرچه بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه، به میزان خواب بیشتری نیاز دارند اما در معرض خطر بالاتری از نظر کاهش کیفیت خواب و کمبود خواب دارند و چرخه طبیعی خواب و بیداری آنها دارای مشکل می باشد (4).
نتایج مطالعات مختلف نشان داده شده است که بیماران بستری در بخش های مراقبب های ویژه از اختلالات خواب رنج می برند(4-6). از علل این امر می توان به عوامل داخلی مربوط به شخص بیمار مانند کاهش تحرک، استرس، به هم خوردن عادت های غذایی و تهوع و استفراغ و عوامل خارجی مانند فاکتورهای متعدد روانی و فیزیکی حاکم بر بخش مانند مانیتورینگ و صداهای موجود در بخش های بیمارستان، روشنایی چراغ ها، درجه حرارت محیط، باز و یا بسته شدن درها و پنجره ها و سرفه و یا ناله ی سایر بیماران اشاره کرد(1, 5, 7, 8). از طرفی کمبود خواب به عنوان یکی از عوامل موثر بر بیماری های قلبی عروقی شناخته شده و در مطالعات صورت گرفته قبلی ارتباط بین اختلالات خواب و بیماری های کرونری قلبی به دست آمده است(9, 10). در واقع کیفیت پایین خواب به عنوان یک وضعیت استرس زا، با ترشح اپی نفرین و نوراپی نفرین باعث افزایش ضربان قلب، افزایش تعداد تنفس، افزایش میزان نیاز میوکارد قلب به اکسیژن و در نهایت منجر به تشدید ایسکمی و انفارکتوس قلبی می شود(11). بنابراین باید پرستاران توجه بیشتری نسبت به نیازهای مربوط به خواب و استراحت بیماران در بخش های ویژه داشته باشند(1).
به طور کلی روش های بهبود کیفیت خواب شامل روش های دارویی و غیر دارویی می باشد. به دلیل هزینه زیاد و عوارض بالای روش های دارویی و وابستگی به این دارو ها می توان از روش های غیر دارویی برای بهبود کیفیت خواب این بیماران استفاده کرد. از روش های غیر دارویی برای بهبود کیفیت خواب بیماران می توان به درمان های مکمل مانند رایحه درمانی(12, 13)، آرام سازی عضلات(14-16)، موسیقی درمانی(17-19)، استفاده از الگوهای مراقبتی پرستاری(20, 21) چشم بند(22-24) و پروتکل زمان آرام خواب(6, 25) اشاره کرد.
با توجه به نقش عوامل محیطی در اختلالات خواب بیماران بستری در بخش های مراقبت های ویژه، لازم است که پروتکل مناسبی جهت بهبود خواب این بیماران به کار گرفته شود(26, 27). پروتکل زمان آرام(QT) یک روش می باشد که در آن پرستاران از رویکردهای غیرتهاجمی، بدون عارضه، ساده و بدون هزینه نظیر برنامه ای تنظیم شده در قالب آرام سازی محیط هم از نظر فیزیکی و هم از نظر روانی، در جهت بهبود کیفیت خواب بیماران استفاده می شود(6, 28). با توجه به اهمیت کیفیت خواب در بیماران بستری در بخش های مراقبت های ویژه پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر اجرای پروتکل زمان آرام خواب بر کیفیت خواب بیماران بستری در بخش های مراقبت های ویژه شهر ایلام انجام خواهد شد.
نتایج مطالعات مختلف نشان داده شده است که بیماران بستری در بخش های مراقبب های ویژه از اختلالات خواب رنج می برند(4-6). از علل این امر می توان به عوامل داخلی مربوط به شخص بیمار مانند کاهش تحرک، استرس، به هم خوردن عادت های غذایی و تهوع و استفراغ و عوامل خارجی مانند فاکتورهای متعدد روانی و فیزیکی حاکم بر بخش مانند مانیتورینگ و صداهای موجود در بخش های بیمارستان، روشنایی چراغ ها، درجه حرارت محیط، باز و یا بسته شدن درها و پنجره ها و سرفه و یا ناله ی سایر بیماران اشاره کرد(1, 5, 7, 8). از طرفی کمبود خواب به عنوان یکی از عوامل موثر بر بیماری های قلبی عروقی شناخته شده و در مطالعات صورت گرفته قبلی ارتباط بین اختلالات خواب و بیماری های کرونری قلبی به دست آمده است(9, 10). در واقع کیفیت پایین خواب به عنوان یک وضعیت استرس زا، با ترشح اپی نفرین و نوراپی نفرین باعث افزایش ضربان قلب، افزایش تعداد تنفس، افزایش میزان نیاز میوکارد قلب به اکسیژن و در نهایت منجر به تشدید ایسکمی و انفارکتوس قلبی می شود(11). بنابراین باید پرستاران توجه بیشتری نسبت به نیازهای مربوط به خواب و استراحت بیماران در بخش های ویژه داشته باشند(1).
به طور کلی روش های بهبود کیفیت خواب شامل روش های دارویی و غیر دارویی می باشد. به دلیل هزینه زیاد و عوارض بالای روش های دارویی و وابستگی به این دارو ها می توان از روش های غیر دارویی برای بهبود کیفیت خواب این بیماران استفاده کرد. از روش های غیر دارویی برای بهبود کیفیت خواب بیماران می توان به درمان های مکمل مانند رایحه درمانی(12, 13)، آرام سازی عضلات(14-16)، موسیقی درمانی(17-19)، استفاده از الگوهای مراقبتی پرستاری(20, 21) چشم بند(22-24) و پروتکل زمان آرام خواب(6, 25) اشاره کرد.
با توجه به نقش عوامل محیطی در اختلالات خواب بیماران بستری در بخش های مراقبت های ویژه، لازم است که پروتکل مناسبی جهت بهبود خواب این بیماران به کار گرفته شود(26, 27). پروتکل زمان آرام(QT) یک روش می باشد که در آن پرستاران از رویکردهای غیرتهاجمی، بدون عارضه، ساده و بدون هزینه نظیر برنامه ای تنظیم شده در قالب آرام سازی محیط هم از نظر فیزیکی و هم از نظر روانی، در جهت بهبود کیفیت خواب بیماران استفاده می شود(6, 28). با توجه به اهمیت کیفیت خواب در بیماران بستری در بخش های مراقبت های ویژه پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر اجرای پروتکل زمان آرام خواب بر کیفیت خواب بیماران بستری در بخش های مراقبت های ویژه شهر ایلام انجام خواهد شد.
نوع مطالعه: مقطعی (Cross sectional) |
موضوع پروپزال:
قلب و عروق
دریافت: 1396/6/27 | پذیرش: 1397/7/7 | انتشار: 1397/7/23
دریافت: 1396/6/27 | پذیرش: 1397/7/7 | انتشار: 1397/7/23
ارسال پیام به مجری اصلی
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
