دوره 1403، شماره 3 - ( پاییز 1403 1403 )
جلد 1403 شماره 3 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: w
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Asadolahi K, Behafarin R, Veisani Y, Direkvand Moghadam A, Hadavi M. The relationship between diabetes in pregnancy and clinical outcome in neonates and mothers in Ilam: a retrospective cohort study. Journal title 2024; 1403 (3)
URL: http://newresearch.medilam.ac.ir/article-1-1237-fa.html
URL: http://newresearch.medilam.ac.ir/article-1-1237-fa.html
اسدالهی خیرالله، به آفرین رسول، ویسانی یوسف، دیرکوندمقدم اشرف، هادوی مرضیه. بررسی رابطه دیابت در بارداری با پیامد های بالینی نوزادان و مادران شهرستان ایلام ; یک مطالعه کوهورت گذشته نگر. عنوان نشریه. 1403; 1403 (3)
URL: http://newresearch.medilam.ac.ir/article-1-1237-fa.html
مرکز تحقیقات آسیب‌های روانی و اجتماعی، دانشگاه علوم پزشکی ایلام، ایلام، ایران
چکیده: (313 مشاهده)
دیابت بارداری (GDM)، شایع ترین اختلال متابولیک در طول بارداری است و به صورت شدت های مختلف عدم تحمل کربوهیدرات که اولین بار در دوران بارداری شروع شده و یا تشخیص داده میشود، تعریف میگردد (1.2). دیابت دوران بارداری در بیش از 8% از کل بارداریها اتفاق می افتد و با افزایش یک سری پیامدهای نامطلوب بارداری و مرگ و میر حین زایمان همراه می باشد(34). در دهه اخیر میزان شیوع دیابت بارداری به علت چاقی، بی تحرکی و افزایش سن مادر رو به فزونی نهاده است؛ به طوری که در سال 2017 از هر 7 تولد، یک مورد حاصل دیابت بارداری بوده است(7،6). شیوع دیابت بارداری در جهان در حدود 2/13 % (8) و در ایران 8/8 % گزارش شده است (9). در صورت عدم تشخیص یا درمان به موقع دیابت بارداری، عوارض خطرناکی همچون پره اکلامپسی، زایمان سزارین، پلی هیدرامنیوس، ماکروزومی جنینی، دیستوشی شانه، مرگ ومیر پره ناتال، اختلال رشد داخل رحمی، مشکلات تنفسی و متابولیک نوزاد و ناهنجاری های مادرزادی می تواند رخ دهند (10-11). از سوی دیگر، دیابت بارداری احتمال ابتلا به فشار خون مزمن، سندرم متابولیک، دیابت نوع دو و آترواسکلروز را در آینده، در مادر و کودک افزایش می دهد (12،13).
مهمترین عوارض ایجاد شده برای نوزادان متولد شده از مادران مبتلا به دیابت بارداری شامل: ماکروزومی، دیسترس تنفسی، ناهنجاریهای مادرزادی، و اختلال در نمره آپگار آنها بودند(32).
از سوی دیگر، نوزادان مادران دیابتی در معرض خطر بالاتری از دیابت قرار دارند و خطر نسبی ناهنجاریهای قلبی -عروقی و عصبی در نوزادان مادران دیابتی، هشت برابر نوزادان مادران سالم می باشد (3،4). انجام درمان مناسب در کنار مراقبت و نگهداری صحیح و پایدار جهت به حداقل رسانیدن مرگ و میر و بروز عوارض در مادر و جنین ضروری به نظر می رسد(5).
از آنجایی که عوامل مختلف از جمله وزن نوزاد، سن حاملگی، آغشته شدن مایع آمنیون به مکونیوم، دکولمان جفت، چند قلویی، سابقه بیماریهای داخلی مادر و سابقه نازایی، سلامت نوزادان تازه متولد شده را تحت تأثیر قرار می دهد، ارائه معیاری کمی از سلامت نوزاد حین تولد گامی مهم در شناسایی به هنگام مشکلات آتی نوزادان می باشد که به این منظور از سیستم آپگار استفاده میشود(14). این شاخص با بررسی پارامترهایی چون رنگ پوست، تون عضلانی، رفلکس های طبیعی، تعداد تنفس و ضربان قلب، نوزاد را از لحاظ سلامت فیزیولوژیک مورد ارزیابی قرار می دهد(15). از جمله عواملی که ممکن است آپگار نوزادان را تحت تأثیر قرار دهد، ابتلا به دیابت بارداری می باشد. آندربرگ و همکاران (2010) نشان داده اند که فرزندان زنان مبتلا به دیابت بارداری، نمره آپگار کمتر از 7 در دقیقه 5 را به همراه دارند(16).
همچنین ابتلای همزمان به پره اکلامپسی و دیابت بارداری، نمره آپگار پایین تری در نوزادان ایجاد می کند (17). در برخی از مطالعات نیز هیچ گونه عوارض جنینی و کاهش نمره آپگار در بین نوزادان مادران مبتلا به دیابت بارداری دیده نشده است(18). در مطالعه ای که توسط دانیل زمانفر و همکاران (2014) انجام شد نتایج پس از تحلیل نشان داد که هیپرگلیسمی میتواند باعث تشدید تولید رادیکالهای آزاد اکسیژن در میتوکندری بافتها شده که درنهایت منجر به تشکیل هیدروپروکسیدهایی می شود که مهارکننده پروستاسایکلین هستند. افزایش اریتروپویتین موجب پلی سایتمی و نیز تحریک ترشح کاتکول آمینها شده که در نهایت موجب افزایش فشار خون و هیپرتروفی قلب می شود. عارضه اخیر ممکن است یکی از دلایل مرده زایی درموارد دیابت بارداری بد کنترل شده باشد. کنترل مناسب قند خون مادر پیش از بارداری و در تمام طول بارداری موجب کاهش قابل توجه این عوارض می شود.
مطالعه ای که توسط مهین بدخش و همکاران (1395) نشان داد که در میان عوارض مادری و جنینی هیپرتانسیون بارداری و زایمان به روش سزارین در مادران دیابتی بالاتر بود و عوارض جنینی مانند : ماکروزومی، مرده زایی و هیپوگلایسمی در نوزادان مادران دیابتی بالاتر از مادران سالم بود لذا اجرای برنامه های آموزشی و توجه به عوارض ضروری به نظر می رسد و تمام این عوارض نشان دهنده اهمیت پیشگیری از دیابت بارداری است.
با وجود بیش از 50سال پژوهش، هیچ گونه توافق عمومی در مورد بهترین روش غربالگری دیابت بارداری وجود ندارد(2). طبق دستورالعمل کنفدراسیون بین المللی دیابت (IDF)، تشخیص دیابت بارداری زمانی مطرح میشود که در هفته های 28-24 بارداری در تست تحمل گلوکز، قندخون ناشتا بالای 92 و یا قندخون یک ساعت بعد از مصرف محلول 75 گرم گلوکز، بالای 180 و یا میزان قندخون 2 ساعت پس از مصرف 75 گرم گلوکز، بالای 153 گرم بر دسی لیتر باشد (19).
ایران کشوری در حال توسعه، با منابع اقتصادی محدود و جمعیتی جوان است و در حدود یازده میلیون نفر از این جمعیت را زنان در سنین باروری تشکیل میدهند. از آنجایی که این بیماری بدون علامت و با عوارض زیادی همراه است بنابراین واضح است که غربالگری این بیماری دارای اهمیت بالایی می باشد (20، 21). از آنجایی که دیابت عارضه ای خطرناک در دوران بارداری است و می تواند بر روی مادر و جنین اثرات زیان باری داشته باشد، بنابراین بررسی عوامل موثر بر ایجاد آن حائز اهمیت است تا بتوان با شناخت عوامل و پیامدهای خطر آن، گامی موثر جهت کنترل این اختلال برداشت(22،23).
چنانچه گفته شد اولین شاخص بررسی سلامت نوزادان هنگام تولد نمره آپگار می باشد که این شاخص در برخی از مطالعات تحت تأثیر دیابت بارداری مادر قرار گرفته است و در برخی از مطالعات نیز این تأثیر مشاهده نشده است. همچنین مشکلات احتمالی دوره یک ماهه نوزادی در مادران دیابتی به نسبت به بچه های مادران غیر دیابتی به خوبی روشن نمی باشد لذا با توجه به اهمیت مسئله مورد نظر و فقدان مطالعات مشابه در استان ایلام این پروژه به بررسی تاثیر دیابت بارداری بر پیامد های بالینی در مادران باردار و نوزادان شهرستان ایلام در سال 1398 می پردازد.
مهمترین عوارض ایجاد شده برای نوزادان متولد شده از مادران مبتلا به دیابت بارداری شامل: ماکروزومی، دیسترس تنفسی، ناهنجاریهای مادرزادی، و اختلال در نمره آپگار آنها بودند(32).
از سوی دیگر، نوزادان مادران دیابتی در معرض خطر بالاتری از دیابت قرار دارند و خطر نسبی ناهنجاریهای قلبی -عروقی و عصبی در نوزادان مادران دیابتی، هشت برابر نوزادان مادران سالم می باشد (3،4). انجام درمان مناسب در کنار مراقبت و نگهداری صحیح و پایدار جهت به حداقل رسانیدن مرگ و میر و بروز عوارض در مادر و جنین ضروری به نظر می رسد(5).
از آنجایی که عوامل مختلف از جمله وزن نوزاد، سن حاملگی، آغشته شدن مایع آمنیون به مکونیوم، دکولمان جفت، چند قلویی، سابقه بیماریهای داخلی مادر و سابقه نازایی، سلامت نوزادان تازه متولد شده را تحت تأثیر قرار می دهد، ارائه معیاری کمی از سلامت نوزاد حین تولد گامی مهم در شناسایی به هنگام مشکلات آتی نوزادان می باشد که به این منظور از سیستم آپگار استفاده میشود(14). این شاخص با بررسی پارامترهایی چون رنگ پوست، تون عضلانی، رفلکس های طبیعی، تعداد تنفس و ضربان قلب، نوزاد را از لحاظ سلامت فیزیولوژیک مورد ارزیابی قرار می دهد(15). از جمله عواملی که ممکن است آپگار نوزادان را تحت تأثیر قرار دهد، ابتلا به دیابت بارداری می باشد. آندربرگ و همکاران (2010) نشان داده اند که فرزندان زنان مبتلا به دیابت بارداری، نمره آپگار کمتر از 7 در دقیقه 5 را به همراه دارند(16).
همچنین ابتلای همزمان به پره اکلامپسی و دیابت بارداری، نمره آپگار پایین تری در نوزادان ایجاد می کند (17). در برخی از مطالعات نیز هیچ گونه عوارض جنینی و کاهش نمره آپگار در بین نوزادان مادران مبتلا به دیابت بارداری دیده نشده است(18). در مطالعه ای که توسط دانیل زمانفر و همکاران (2014) انجام شد نتایج پس از تحلیل نشان داد که هیپرگلیسمی میتواند باعث تشدید تولید رادیکالهای آزاد اکسیژن در میتوکندری بافتها شده که درنهایت منجر به تشکیل هیدروپروکسیدهایی می شود که مهارکننده پروستاسایکلین هستند. افزایش اریتروپویتین موجب پلی سایتمی و نیز تحریک ترشح کاتکول آمینها شده که در نهایت موجب افزایش فشار خون و هیپرتروفی قلب می شود. عارضه اخیر ممکن است یکی از دلایل مرده زایی درموارد دیابت بارداری بد کنترل شده باشد. کنترل مناسب قند خون مادر پیش از بارداری و در تمام طول بارداری موجب کاهش قابل توجه این عوارض می شود.
مطالعه ای که توسط مهین بدخش و همکاران (1395) نشان داد که در میان عوارض مادری و جنینی هیپرتانسیون بارداری و زایمان به روش سزارین در مادران دیابتی بالاتر بود و عوارض جنینی مانند : ماکروزومی، مرده زایی و هیپوگلایسمی در نوزادان مادران دیابتی بالاتر از مادران سالم بود لذا اجرای برنامه های آموزشی و توجه به عوارض ضروری به نظر می رسد و تمام این عوارض نشان دهنده اهمیت پیشگیری از دیابت بارداری است.
با وجود بیش از 50سال پژوهش، هیچ گونه توافق عمومی در مورد بهترین روش غربالگری دیابت بارداری وجود ندارد(2). طبق دستورالعمل کنفدراسیون بین المللی دیابت (IDF)، تشخیص دیابت بارداری زمانی مطرح میشود که در هفته های 28-24 بارداری در تست تحمل گلوکز، قندخون ناشتا بالای 92 و یا قندخون یک ساعت بعد از مصرف محلول 75 گرم گلوکز، بالای 180 و یا میزان قندخون 2 ساعت پس از مصرف 75 گرم گلوکز، بالای 153 گرم بر دسی لیتر باشد (19).
ایران کشوری در حال توسعه، با منابع اقتصادی محدود و جمعیتی جوان است و در حدود یازده میلیون نفر از این جمعیت را زنان در سنین باروری تشکیل میدهند. از آنجایی که این بیماری بدون علامت و با عوارض زیادی همراه است بنابراین واضح است که غربالگری این بیماری دارای اهمیت بالایی می باشد (20، 21). از آنجایی که دیابت عارضه ای خطرناک در دوران بارداری است و می تواند بر روی مادر و جنین اثرات زیان باری داشته باشد، بنابراین بررسی عوامل موثر بر ایجاد آن حائز اهمیت است تا بتوان با شناخت عوامل و پیامدهای خطر آن، گامی موثر جهت کنترل این اختلال برداشت(22،23).
چنانچه گفته شد اولین شاخص بررسی سلامت نوزادان هنگام تولد نمره آپگار می باشد که این شاخص در برخی از مطالعات تحت تأثیر دیابت بارداری مادر قرار گرفته است و در برخی از مطالعات نیز این تأثیر مشاهده نشده است. همچنین مشکلات احتمالی دوره یک ماهه نوزادی در مادران دیابتی به نسبت به بچه های مادران غیر دیابتی به خوبی روشن نمی باشد لذا با توجه به اهمیت مسئله مورد نظر و فقدان مطالعات مشابه در استان ایلام این پروژه به بررسی تاثیر دیابت بارداری بر پیامد های بالینی در مادران باردار و نوزادان شهرستان ایلام در سال 1398 می پردازد.
نوع مطالعه: کوهورت |
موضوع پروپزال:
علوم بهداشتی
دریافت: 1399/8/5 | پذیرش: 1399/11/27 | انتشار: 1403/9/10
دریافت: 1399/8/5 | پذیرش: 1399/11/27 | انتشار: 1403/9/10
ارسال پیام به مجری اصلی
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
