سامانه مدیریت اطلاعات تحقیقات، پژوهش و فناوری

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

---

معمولاً فرض بر این است حضور زیرمجموعه‌های مختلف در حال رشد در یک محیط همگن، ناشی از ترکیبی از فرآیندهای تصادفی و ژنتیکی است[5]. به طور کلی ، فرآیندهای  مولکولی تصادفی ذاتی ، مانند بیان ژن، منجر به نوسانات سلول به سلول مولکول های mRNA و پروتئین های کلیدی می شود[6]. ساختار شبکه ژنتیکی اصلی تا حد زیادی اثر این تغییرات را در سطح فنوتیپی مشخص می کند. در حالی که چرخش فیدبک منفی تمایل به کاهش اثرات دارند ، فیدبک مثبت تقویت کننده سیگنال مورد نیاز برای تغییر فنوتیپ از یک حالت به حالت دیگر است. این منجر به ایجاد دو (یا بیشتر) زیر مجموعه های فنوتیپی مجزا می شود[7].
روشهای فنوتیپی و ژنوتیپی برای شناسایی باکتریهای مقاوم وجود دارد. ایزوله های باکتریایی کشت شده با آزمایش E-test ،به عنوان متداول ترین روش استفاده شده برای تشخیص مقاومت فنوتیپی ، قابل ارزیابی هستند.
برای برطرف کردن مشکل مقاومت آنتی بیوتیکی، ما فقط به استراتژیهای  جدید درمان نیاز نداریم، بلکه همچنین درک بهتر در گستردگی باکتریهای مقاوم به دارو ضروری به نظر می رسد و نیز بهبود ابزارهای تشخیصی که بتواند پزشکان را در انتخاب داروهای ضد میکروبی مناسب  یاری نمایید. طی دهه های گذشته، درک ما از مکانیسم های مقاومت آنتی بیوتیک بسیار افزایش یافته است. وجود مکانیسم های مقاومت(شامل هم موتاسیون مقاومت و هم  ژنهای مقاومت) در سلولهای باکتریایی می تواند منجر به مقاومت فنوتیپی می شود، به طور کلی  فراهم کننده ارتباط و پیش بینی بین ژنوتیپ و فنوتیپ باکتریایی است، با این حال ، استثنائاتی وجود دارد( 11). ظاهرا  شناسایی سلول های باکتریایی در جمعیت می تواند فنوتیپ هتروژنسیتی به لحاظ حساسیت آنتی بیوتیکی نشان دهد، که منجر به مشکل شدن در طبقه بندی  باکتری ها به عنوان حساس یا مقاوم می شود. نمونه ای از این پدیده آنتی بیوتیک هترورزیستنت  Antibiotic hetroresistance) )  است.
 Antibiotic hetroresistance  توصیف کننده ی فنوتیپ است که در آن یک ایزوله باکتریایی حاوی زیر گروه هایی با کاهش حساسیت آنتی بیوتیکی در مقایسه با جمعیت اصلی است. چنین جمعیتی هایی اغلب تشخیص شان دشوار است و باعث ایجاد نگرانی در  بالینی می شوند، زیرا ممکن است  زمان در معرض  قرار گرفتن آنتی بیوتیک  را افزایش داده و باعث درمان اشتباه شود(12). Heteroresistance برای اولین بار در دهه 1940 توصیف شد ، اما فقدان یک تعریف دقیق همراه با عدم درک درست در توانایی برای مقایسه مطالعات و درک کامل مقیاس بالینی تهدید ناشی از این پدیده، ما را با مشکل مواجه کرده است(14و13).
هلیکو باکتر پیلوری  (Hp) یک باسیل متحرک گرم منفی  که کشت آن مشکل است و گزارش شده است که از نظر ژنتیکی بسیار متغیر است و این هتروژنسیتی پیشنهاد شده است که باعث توانایی آن در ایجاد بیماری های مختلف ، عفونت های مزمن خطرناک و غیر معمول می گردد[8]. در واقع ، Hp باعث عفونت های مختلفی از جمله گاستریت  فعال مزمن ، بیماری اولسر معده ، کارسینومای گاستریت و لنفومای بافت لنفوئید مرتبط با مخاط  (MALT) می گردد. علاوه بر این ، مطالعات  اپیدمیولوژیک و ارادیکیشن، ارتباط  بین عفونتهای Hp و اختلال عملکرد اندوتلیال  که منجر به بیماریهای عروقی می گردد، را نشان می دهد[9].
معمولاً ، در ابتدا کلونیزاسیون در دوران کودکی رخ می دهد ، بویژه در مناطق در حال توسعه ، و عمدتا در خانواده  فامیل و بعنوان نتیجه اثر کورت صورت می گیرد[10]. این کلونیزاسیون کاملاً بدون علامت است حتی اگر یک عفونت طولانی مدت در بعضی از افراد ایجاد شود. اگرچه به نظر می رسد شیوع Hp در برخی از مناطق جهان کاهش یافته است ، اما وجود این عفونت در بعضی از جمعیت  ها  بالا ست و از رنج بین 25٪ تا 86٪ ، بسته به مناطق مورد نظر متغیر است. طبق مرکز کنترل بیماریهای در  آمریکا(   (  Center for Diseases Control) حدود 50٪ از جمعیت جهان مبتلا  به Hp هستند. معمولا، شیوع عفونت ارتباط نزدیکتری  با شرایط اقتصادی- اجتماعی نسبت به منشاء جغرافیایی دارد. در کشورهای صنعتی، شیوع در جمعیت زیر 40 سال  20٪ و در افراد بالای 60 سال ، 50٪ است، در حالیکه در بچه ها نادر است. وضعیت اقتصادی –اجتماعی پایین و مهاجرت ها ی فراوان بعنوان عوامل پر خطر  عفونت در این محیط ها است. در عوض ، در کشورهای در حال توسعه ، عفونت  حدودا 80٪ افراد بالغ  و  10% کودکان 2 تا 8 ساله را درگیر می کند.  بیشتر سویه های بیماریزا (  CagA + و VacA +   ) در  بیشتر جمعیت مرد در انگلیس یافت شده( در 44٪ افراد آزمایش شده ) و حتی بیشتر از یک بررسی اپیدمیولوژیک قبلی در مورد جمعیت دانش آموزان نظامی در ایتالیا است(15).
در صورت عدم درمان ، عفونت عملاً مادام العمر است و این بدان معنی است که فرار از پاسخ میزبان مؤثر است.
یکی از موانع اصلی برای دستیابی به ریشه کنی  Hp ، مقاومت آنتی بیوتیکی  آن است. در طول یک دهه گذشته، رژیم های درمانی که مورد استفاده قرار گرفته اند ،  کارایی شان  در حال کاهش است، و درمان این عفونت ها بدلیل سویه های مقاوم به دارو مشکل است و علل اصلی عدم موفقیت درمان، مقاومت آنتی میکروبی و  نیز عدم تبعیت از درمان(عدم رعایت بیمار) هستند.
Hp ، به عنوان یک میکروارگانیسمی که می تواند به راحتی مقاومت در برابر عوامل ضد میکروبی را کسب نمایید، منجر به افزایش شیوع  سویه های مقاوم به آنتی بیوتیک می شود، بنابراین باعث کاهش موفقیت درمان با روش های سنتی است. مقاومت کسب شده می تواند به دلیل  هم مصرف آنتی بیوتیک در طول زندگی فرد و یا تلاش های درمانی مکرر باشد از اینرو تست حساسیت، راهنمایی برای مناسب ترین روش درمانی  است.

واژه‌های کلیدی: هلیکوباکتر پیلوری، هترورزیستنس، کلاریتروهترورزیستنس، مترونیدازول هترورزیستنس

     

ارسال نظر درباره این پروپزال : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---