۱۷ نتیجه برای مراقب
محقق اصلی شیوا کاظم بیگی،
دوره ۱، شماره ۱ - ( ۴-۱۳۹۷ )
چکیده
دیابت یک بیماری مزمن و پیشرونده است که به دلیل شروع تدریجی ، بهبود غیرقابل پیش بینی و عوارض گسترده ، مستلزم مشارکت بیماران در مراقبت از خود است. امروزه تغییرات در شیوه زندگی ، عادات غذایی نامناسب ، سبک زندگی بی تحرک و چاقی از عوامل اصلی دیابت نوع ۲ هستند. این مطالعه نیمه تجربی در سال ۲۰۱۵ بر روی ۸۰ بیمار مبتلا به دیابت در ایلام انجام می شود. آزمودنی ها با استفاده از جدولی از اعداد تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم می شوند.
مجری رضا صید محمدی، همکار معصومه اطاقی،
دوره ۱، شماره ۲ - ( ۷-۱۳۹۷ )
چکیده
فشار خون، دیابت، مدل، مراقبت پیگیر، آموزش بیمار
مقدمه: فشار خون بالا میتواند باعث پیشرفت سایر عوارض دیابت و بویژه عوارض قلبی- عروقی و نفروپاتی شود. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر مدل مراقبت پیگیر بر کنترل فشار خون بیماران دیابتی صورت پذیرفت. روش‌ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی با طرح سری‌های زمانی در دو گروه تجربی و شاهد، پس از جورشدن متغیرهای ضروری، بیماران با تخصیص تصادفی در دو گروه تقسیم شدند. مدل مراقبت پیگیر که دارای چهار قدم اساسی: آشنا‌سازی، حساس‌سازی، اجرا و ارزشیابی بود، اجرا شد. در ابتدا و در فواصل یک ماهه، فشار خون بیماران سه بار اندازه‌گیری شد. افراد گروه تجربی ده جلسه دو ساعته آموزش گروهی در رابطه با خودمراقبتی دیابت دریافت کردند. دادهها با نرم‌افزار SPSS به صورت آنالیز واریانس در اندازه‌گیری مکرر تجزیه و تحلیل شد. نتایج: میانگین میزان فشار خون سیستولیک در میان دو گروه مطالعه، بعد از انجام مداخله، با آنالیز واریانس در اندازه‌گیری‌های مکرر تفاوت معنیدار در زمان‌های مختلف نشان نداد ولی در مورد فشار خون دیاستولیک، تفاوت معنیدار بود. نتیجه‌گیری: بکارگیری الگوی مراقبت پیگیر در کنترل فشار خون دیاستولیک گروه آزمون بطور معنیداری مؤثر بود. از آنجا که بیماری فشار خون بالا در بیماران دیابتی شایع است و اغلب حادثه‌خیز می‌باشد، پیشنهاد می‌گردد از این مدل برای کنترل مستمر فشار خون استفاده شود.
دانشجو اعظم نیکان، استاد راهنما حمید تقی نژاد، محقق اصلی معصومه اطاقی،
دوره ۱، شماره ۲ - ( ۷-۱۳۹۷ )
چکیده
مراقبت کنندگان از بیماران مبتلا به سکته مغزی با چالش‌های متفاوتی روبرو هستند.
خودکارآمدی مراقب، درجه‌ای از احساس تسلط مراقب در مورد توانایی‌اش برای انجام فعالیت‌های مورد نیاز مددجو است.
هدف: این پژوهش با هدف مقایسه اثر بخشی اجرای دو روش برنامه ترخیص و پیگیری تلفنی توسط پرستار بر روی خودکارآمدی مراقبین بیماران دچار سکته مغزی انجام گردید.
روش انجام کار: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی می‌باشد. ۱۰۵ مراقب بیمار مبتلا به سکته مغزی با نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه ۳۵ نفره (گروه کنترل، برنامه ترخیص و پیگیری تلفنی) تخصیص یافتند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر بود. در گروه پیگیری تلفنی پرستار آموزش چهره به چهره به مدت ۲۰ دقیقه به همراه یک پمفلت آموزشی سکته مغزی داده و پیگیری تلفنی به مدت چهار هفته (پنج بار) انجام شد. در گروه برنامه ترخیص ۴۰ دقیقه آموزش چهره به چهره به همراه کتابچه آموزشی مراقبت های بیماران مبتلا به سکته مغزی در اختیار مراقبین بیماران قرار داده شد. پرسشنامه قبل و یک ماه بعد از مداخله توسط کلیه مراقبین تکمیل شد. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه ۲۱ در سطح اطمینان ۹۵% آنالیز شدند.
نتایج: نتایج نشان میدهد که تفاوتی بین میانگین نمره خود کارآمدی در گروه کنترل قبل و بعد مداخله وجود ندارد (۴۹۵/۰=P). اما میانگین نمره خود کارآمدی در گروه پیگیری تلفنی قبل از مداخله ۷۹/۸±۷۷/۶۳ و بعد از مداخله به مقدار ۱۷/۷±۴۳/۶۸ افزایش یافته و میانگین نمره خود کارآمدی در گروه برنامه ترخیص قبل از مداخله ۷۷/۸±۶۹/۵۸ و بعد از مداخله به مقدار ۷۲/۶±۵۴/۶۳ افزایش یافته و این افزایش از نظر آماری معنی دار بود ( ۰۰۱/۰=P).
بین سه گروه از نظر میانگین نمره خودکارآمدی قبل از مداخله تفاوت آماری معنی داری وجود داشت (۰۴۳/۰=P). که این تفاوت ناشی از تفاوت بین گروه پیگیری تلفنی و برنامه ترخیص بود (۰۳۷/۰=P). بین سه گروه بعد از اجرای مداخله نیز تفاوت آماری معنی داری وجود داشت (۰۰۰۱/۰=P). که این تفاوت ناشی از تفاوت بین گروه های کنترل و پیگیری تلفنی (۰۰۰۱/۰=p) و گروه های پیگیری تلفنی و برنامه ترخیص (۰۲۳/۰=p) بود. اما بین گروه کنترل و برنامه ترخیص تفاوت آماری معنی داری نبود (۰۸۶/۰=p).
نتیجه‌گیری نهایی: درمجموع با توجه به اینکه پیگیری تلفنی پرستار اختلاف میانگین خودکارآمدی بیشتری با گروه کنترل نسبت به برنامه ترخیص ایجاد کرده، نشان دهنده اثربخشی بیشتر پیگیری تلفنی پرستار در ارتقاء خودکارآمدی مراقبین بیماران دچار سکته مغزی می باشد. لذا پرستاران با استفاده از پیگیری تلفنی می توانند نقش ارزشمندی در ارتقاء خودکارآمدی مراقبین و در نهایت بهبود کیفیت زندگی بیماران و مراقبین آنان داشته باشند.
دانشجو بهاره نظرپور، استاد راهنما معصومه اطاقی،
دوره ۱، شماره ۳ - ( ۱۰-۱۳۹۷ )
چکیده
یکی از نظریه های مهم پرستاری که کاربرد ویژه ای در سازگاری بیماران با بیماری های مزمن و افزایش کیفیت زندگی آنها دارد، نظریه سازگاری روی می باشد. هدف از این تحقیق تعیین تاثیر برنامه مراقبتی بر اساس مدل سازگاری روی بر سلامت معنوی زنان مبتلا به سرطان سینه بود.
روش پژوهش: این پژوهش یک مطالعه تجربی با گروه کنترل و تصادفی سازی شده بود که در سال ۱۳۹۶ در بیمارستان نفت اهواز انجام شد. نمونه این پژوهش، ۸۰ نفر از بیماران مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به این مرکز بودند که به صورت تصادفی در دو گروه آزمون (۴۰ نفر) و کنترل (۴۰ نفر) قرار گرفتند. سپس برنامه مراقبتی برای گروه آزمون با استفاده از فرم بررسی و شناخت الگوی سازگاری روی تدوین شد. بر اساس این فرم، رفتارهای ناسازگار افراد گروه آزمون در چهار بعد سازگاری (فیزیولوژیک، درک از خود، ایفای نقش و وابستگی متقابل) تعیین شده و محرک های اصلی، زمینه ای و باقیمانده این رفتار های ناسازگار مشخص شدند. در ابتدای مطالعه پرسشنامه سلامت معنوی ۲۰ سوالی پولتزین و الیسون در اختیار شرکت کننده های در تحقیق قرار گرفت، بعد از مداخله دوباره این پرسشنامه در اختیار افراد دو گروه قرار گرفت. داده های به دست آمده با روش آماری توصیفی و آمار استنباطی( تی مستقل و تی زوجی) با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ در سطح اطمینان ۹۵% مورد تحلیل قرار گرفت.
نتایج: نتایج نشان داد بین میانگین نمره سلامت معنوی در دو گروه بعد از مداخله تفاوت معنی داری از نظر آماری وجود داشت (۰۰۱/۰=P). نمره سلامت معنوی در گروه آزمون بعد از مداخله (۹۳/۴±۹۰/۹۹) نسبت به قبل از مداخله (۱۱/۴±۳۷/۷۳) افزایش معناداری را نشان داد (۰۰۱/۰=P). نمره سلامت معنوی در گروه کنترل بعد از مداخله (۵۸/۳±۰۲/۷۲) نسبت به قبل از مداخله (۲۵/۴±۱۰/۷۳) کاهش یافت، اما از لحاظ آماری معنادار نبود.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه و موثر بودن الگوی سازگاری روی بر سلامت معنوی زنان مبتلا به سرطان پستان این روش می تواند به صورت دستورالعملی جامع برای ارتقاء وضعیت سلامت معنوی افراد مبتلا به سرطان در تمام بیمارستان های کشور مورد اجرا قرار گیرد. همچنین می توان تاًثیر این مدل را بر روی سایر بیماری ها به صورت کارآزمایی مورد مطالعه قرار داد.
استاد راهنما معصومه شوهانی، استاد مشاور مصیب مظفری، استاد مشاور علی خورشیدی، دانشجو شهره لطفی،
دوره ۱، شماره ۳ - ( ۱۰-۱۳۹۷ )
چکیده
زمینه: مراقبت از بیماران مبتلا به سرطان اغلب در منزل و توسط مراقبین خانوادگی صورت میگیرد. با این وجود، این گروه، آموزش‌های لازم در مورد نحوه ارائه مراقبت در منزل را دریافت نمی‌کنند. این پژوهش با هدف، مقایسه‌ی تأثیر دو روش آموزشی «چهره به چهره» و «تله‌نرسینگ» بر کیفیت مراقبت مراقبین خانوادگی بیماران مبتلا به سرطان انجام شد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه مداخله‌ای بر روی ۱۰۳ نفر از مراقبین خانوادگی بیماران مبتلا به سرطان مراجعه کننده به بخش اونکولوژی شهر ایلام انجام شدکه به روش در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در سه گروه »کنترل= ۳۵ نفر«، »چهره به چهره= ۳۴ نفر« و »تله‌نرسینگ= ۳۴ نفر« اختصاص یافتند. گروه کنترل تنها آموزش‌های رایج بخش را دریافت نمود و گروه‌های چهره به چهره و تله‌نرسینگ به مدت ۱۲ هفته تحت آموزش قرار گرفتند. کیفیت مراقبت با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته که دارای ابعاد کیفیت مراقبت جسمی و روانی_ اجتماعی بود، قبل و بعد از مداخله سنجیده شد. در تحلیل دادهها از آزمون‌های کای دو، دقیق فیشر، آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون‌های تعقیبی LSD استفاده شد. همه مراحل آنالیز با کمک نرم افزار SPSS نسخه ۱۶ انجام شد.
یافته‌ها: سه گروه از نظر مشخصات دموگرافیک تفاوت معنیداری نداشتند (۰۵/۰<p). بعد از مداخله، میانگین (± انحراف معیار) نمره کیفیت مراقبت کل در گروه‌های چهره به چهره (۹۱/۱۳±۱۳/۱۶۶) و تله‌نرسینگ (۲۴/۱۷±۷۶/۱۵۷) در مقایسه با گروه کنترل (۸۴/۱۶±۵۱/۸۲) افزایش معنیداری داشتند (۰۰۱/۰>p).
نتیجه‌گیری: یافته‌های این پژوهش نشان داد که دو روش آموزشی در مجموع به یک میزان بر «کیفیت مراقبت» مراقبین خانوادگی موثر بود که با توجه به یافته‌ها توصیه میشود پرستاران در آموزش‌های خود به مددجویان علاوه بر آموزش حضوری و چهره به چهره از تلفن و شبکه‌های اجتماعی برای ارتقاء دانش مراقبت استفاده کنند و همچنین بیمارستان‌ها واحدی برای آموزش و پیگیری تلفنی ایجاد کنند.
دانشجو مرضیه رزاقی، استاد راهنما معصومه اطاقی، استاد مشاور معصومه شوهانی،
دوره ۲، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۸ )
چکیده
آموزش خودمراقبتی دیابت برای بهبود کنترل قند خون، تبعیت از درمان و نتایج سلامت نقش مهمی‌دارد و باعث افزایش تبعیت از درمان و کاهش رتینوپاتی در سالمندان میشود. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر برنامه خودمراقبتی بر اساس الگوی اورم بر تبعیت از درمان سالمندان مبتلا به دیابت بود.
روش: این مطالعه از نوع تجربی که بر روی ۶۶ بیمار مبتلا به دیابت نوع دو با استفاده از تخصیص تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل، انجام شد. ابزارگردآوری داده ها، پرسشنامه ی چهار بخشی شامل اطلاعات دموگرافیک (با ۱۲ سؤال)، بررســی فعالیت‌های خود مراقبتی ( ۱۵سؤال)، سنجش تبعیت از درمان (۸ سؤال) و فرم بررسی و شناخت اورم بود. پس از اجرای پیش آزمون، مداخله ی آموزشی برای گروه آزمون انجام شد و یک هفته و یک ماه بعد از مداخله، پرسشنامه در دو گروه تکمیل شد. از آزمون آنالیز واریانس با اندازه‌های تکراری و برای مقایسه دو گروه از آزمون تعقیبی گرین هاوس استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ استفاده شد. سطح معنی داری ۰۵/۰ در نظر گرفته شد.
یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمرات تبعیت از درمان قبل از مداخله در گروه آزمون ۴۴/۱±۰۳/۴ و در گروه کنترل ۶۴/۱±۷۲/۳ بود که اختلاف معنی دار نبود. میانگین و انحراف معیار نمرات تبعیت از درمان یک هفته بعد از مداخله در گروه آزمون ۹۱/۰±۱۸/۱ و در گروه کنترل ۴۳/۱±۰۶/۳ بود که اختلاف معنی داری داشت (۰۰/۰>P) و در یک ماه بعد از مداخله در گروه آزمون به ۳۶/۰±۱۵/۰ و در گروه کنترل به ۳۶/۱±۰۶/۳ رسید که اختلاف معنی دار بود (۰۰/۰>P). میانگین نمرات تبعیت از درمان بعد از مداخله آموزشی کاهش یافت که نشان دهنده بهبود تبعیت از درمان بود. میانگین و انحراف معیار نمرات خودمراقبتی در گروه آزمون قبل از مداخله ۳۳/۱۰±۹۳/۵۱ و در گروه کنترل ۴۱/۱۲±۴۸/۵۵ که اختلاف، معنی دار نبود. میانگین و انحراف معیار نمرات خودمراقبتی یک هفته بعد از مداخله در گروه آزمون۶۰/۹±۶۶/۷۲ و در گروه کنترل ۶۱/۱۱±۸۴/۵۳ بود که اختلاف، معنی دار بود(۰۰/۰>P). میانگین و انحراف معیار نمرات خودمراقبتی در گروه آزمون یک ماه بعد از مداخله ۸۲/۸±۶۳/۷۷ و در گروه کنترل ۹۸/۱۰±۵۴/۵۴ بود که اختلاف معنی داری داشت (۰۰/۰>P).
نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که میزان تبعیت از درمان در بیماران مبتلا به دیابت ضعیف است. مقایسه میانگین ها نشان داد که نمره تبعیت از درمان به طور معنی داری در مرحله یک ماه بعد بهتر از یک هفته بعد است و نیز در مرحله یک هفته بعد بهتر از مرحله پیش آزمون است و نمره خودمراقبتی به طور معنی داری در مرحله یک ماه بعد بهتر از یک هفته بعد است و در مرحله یک هفته بعد بهتر از مرحله پیش آزمون است (۰۰۱/۰>P). بنابراین آموزش خودمراقبتی دیابت در تبعیت از درمان این بیماران تاثیر مثبت دارد. نتایج پژوهش حاضر به پرستاران کمک می‌کند تا در جهت ارتقا سطح سلامت بیماران مبتلا به دیابت و پیشگیری از ابتلا به عوارض آن برنامه ریزی‌های آموزشی مناسب بویژه آموزش روشهای خودمراقبتی را در نظر بگیرند.
استاد راهنما معصومه اطاقی، دانشجو صدیقه شیر خانی، مشاور پایان نامه آرمان آزادی، مشاور پایان نامه علی خورشیدی،
دوره ۲، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۸ )
چکیده
ارتباط درک از مراقبت بیهوده و تنش اخلاقی درپرستاران بخش های ویژه
مقدمه: مراقبت بیهوده از بیمارانی که شانس بقای آنها کمتر ازپنج درصد پیش بینی میشود پرستاران را در معرض تنش اخلاقی قرار میدهد. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط درک از مراقبت بیهوده و تنش اخلاقی در پرستاران بخشهای ویژه صورت گرفت.
روش بررسی: این مطالعه توصیفی-تحلیلی بر روی ۱۵۵ نفر از پرستاران بخشهای ویژه بیمارستانهای آموزشی شهر ایلام در سال۱۳۹۷ به روش سرشماری انجام شد. طرح پژوهشی در کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی ایلام با شناسه اخلاقIR.MEDILAM.REC۱۳۹۷,۰۶۸ مورد تصویب قرار گرفت. معیارهای ورود؛ داشتن مدرک کارشناسی و بالاتر در رشته پرستاری، داشتن حداقل شش ماه سابقه کار در بخش ویژه و رضایت آگاهانه جهت شرکت در مطالعه بود. ثبت ناقص پرسشنامهها، عدم تمایل به ادامه همکاری در مطالعه به عنوان معیارهای خروج از مطالعه در نظر گرفته شد.
ابزار گردآوری دادهها پرسشنامههای درک از مراقبت بیهوده محمدی (۱۳۹۱)و آشفتگی اخلاقی MDS-R همزیک (۲۰۱۲) بود. روایی صوری ابزارهای پژوهش با نظرات اساتید دانشکده پرستاری و مامایی ایلام به تایید رسید. روایی محتوایی با مطالعات متعدد تایید شده است. پایایی پرسشنامههای درک از مراقبت بیهوده و تنش اخلاقی با آلفای کرونباخ به ترتیب ۷۲/۰ و۷۰/۰ بود. تحلیل دادهها از مدل رگرسیون خطی و ضریب همبستگی پیرسون، آنالیز واریانس یکطرفه و t زوجی و مستقل با کمک نرم افزار SPSS۲۳ انجام شد. سطح معنیداری برای آزمونها در نظر گرفته شد(۰۵/۰ p<).
یافته ها: اکثر پرستاران درک از مراقبت بیهوده بالا(۸/۷۸%) و تنش اخلاقی متوسط داشتند (۲/۵۴%). میانگین و انحراف معیار نمرات شدت مراقبت بیهوده۱۱/۸ ±۱۸/۶۲، تکرار مراقبت بیهوده ۰۵/۹±۵۲/۶۱ و تنش اخلاقی۲۲/۳۶±۹/۱۰۴ بود. بین درک از تکرار مراقبت بیهوده و تنش اخلاقی در پرستاران ارتباط معنی دار مستقیم وجود داشت)۰۱/۰ p=،۴۰۷/۰=r). این نتیجه بین درک از شدت مراقبت بیهوده با تنش اخلاقی نیز معنیدار مستقیم بود)۰۱/۰ p<،۳۸۱/۰=r). با افزایش درک از مراقبت بیهوده، تنش اخلاقی در پرستاران افزایش یافت(۰۰۱/۰ p= ). نتایج نشان داد که متغیرهای تکرار مراقبت بیهوده (۰۳۴/۰ p=)، (۲۶۳/۰=β ) و سابقه کار در بخش ویژه (۰۲۳/۰ p=)، (۲۰۹/۰= β) بر شدت تنش اخلاقی دارای اثر معنیدار مستقیم بودند. اما متغیرهای سن و جنسیت اثر معنیداری بر متغیر وابسته نداشتند.
نتیجه گیری: درک پرستاران از مراقبت بیهوده در سطح بالا و تنش اخلاقی آنان در سطح متوسط بود و بین دو متغیر ارتباط مستقیم و معنیداری برقرار بود. برنامهریزی کلاسهای آموزشی اخلاق حرفهای و مراقبتهای تسکینی میتواند مسیر مراقبتهای پرستاری را از بیهوده به سمت مراقبتهای مفید و مؤثر سوق دهد.
استاد راهنمای اول آرمان آزادی، دانشجو کبری عزیزیان، استادمشاور علمی محمدرضا بسطامی، استادمشاور آمار یوسف ویسانی،
دوره ۳، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۹ )
چکیده
مقدمه و هدف: نتایج مطالعات حاکی از آن است که علی‌رغم آموزش‌های حین تحصیل، پرستاران بخش ویژه در انجام ساکشن داخل تراشه عملکرد مطلوبی ندارند. هدف این مطالعه مقایسه آموزش از طریق فیلم و بازخورد حین عملکرد بر عملکرد پرستاران در انجام ساکشن داخل تراشه است.
روش کار: این مطالعه از نوع نیمه تجربی است. نمونه‌های مطالعه شامل تمام پرستاران شاغل (۴۴=n) در بخشهای مراقبت ویژه بیمارستان شهید مصطفی خمینی شهر ایلام بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه آموزش از طریق بازخورد حین عملکرد و فیلم آموزشی قرار گرفتند. در این مطالعه از چک‌لیست استاندارد برای پایش عملکرد پرستاران در ساکشن داخل تراشه استفاده شد. دادهها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۰ مورد تحلیل قرار گرفتند.
نتایج: یافته‌های تحقیق نشان داد که بیشترین درصد فراوانی شرکت‌کنندگان در مطالعه مربوط به زنان (۷/۷۲ درصد)، از نظر سطح تحصیلات بیشترین فراوانی را مدرک کارشناسی (۱/۸۴ درصد) تشکیل دادند. بیشتر شرکت‌کنندگان شاغل در شیفت صبح (۵/۵۴ درصد) بودند. همچنین نتایج نشان داد که پس از مداخله بین میانگین نمره کلی عملکرد پرستاران در ساکشن داخل تراشه در گروه آموزش از طریق فیلم نسبت به گروه بازخورد حین عملکرد (۳/۱۶ در مقابل ۱/۱۵) اختلاف معنیداری وجود ندارد (۷۳۸/۰=P). در مقایسه قبل و پس از مداخله در هر دو گروه، میانگین نمره کلی و سایر ابعاد عملکرد پرستاران در ساکشن داخل تراشه بهبود معنیداری حاصل شد (p<۰,۰۰۰۱).
نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه نشان داد که هیچ یک از پرستاران بخش ویژه (حتی پرستاران با سابقه کار بالا) در مرحله پیش‌آزمون در انجام ساکشن داخل تراشه عملکرد مطلوبی نداشتند و عملکرد کلیه پرستاران در مرحله پس‌آزمون در هر دو روش آموزش از طریق بازخورد حین عملکرد و نیز آموزش از طریق فیلم به طور تقریباً یکسانی بهبود داشت. با این حال نتایج این مطالعه نیازمند پایش طولانی‌تر و طراحی دقیق‌تر است.
استاد راهنمای اول معصومه اطاقی، دانشجو هما جمال الدین، استاد مشاور علمی آرمان آزادی، استاد مشاور آماری کورش سایه میری،
دوره ۳، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۹ )
چکیده
زمینه و هدف: دیابت یکی از بیماریهای مزمن شایع در دوران سالمندی است. در این میان مراقبین غیررسمی این بیماران، متحمل بارمراقبتی سنگینی می‌شوند. این پژوهش با هدف تعیین تأثیر برنامه آموزشی بر بارمراقبتی مراقبین غیررسمی سالمندان مبتلا به دیابت نوع دو شهر ایلام در سال۹۶-۱۳۹۵ انجام شد.
روش تحقیق: پژوهش حاضر با توجه به هدف از نوع تجربی بود. در این مطالعه از ۱۲۰ مراقب غیررسمی سالمندان مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی شهید مصطفی خمینی (ره) شهر ایلام ۸۰ نفر به روش در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه۴۰ نفره آزمون و ۴۰ نفره کنترل تقسیم شدند که گروه آزمون تعداد ۸ جلسه دو ساعته به صورت حضوری(۸ جلسه) و تلفنی (به طور میانگین ۷ بار) تحت مداخله قرار گرفت. دادهها از طریق تکمیل پرسشنامه‌ی جمعیت شناختی و بارمراقبتی زاریت (Zarit) قبل و پس از مداخله (یک هفته و شش هفته پس از مداخله ارائه شده به گروه آزمون) جمع آوری گردید و با استفاده از نرم افزار آماری ۲۲ SPSS و آزمون‌های آماری توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس) در سطح معنی داری ۰۵/۰، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: نتایج نشان داد که بین میانگین بارمراقبتی گروه آزمون (۷±۷۳/۷۲) و کنترل (۷±۹۵/۷۰) قبل از مداخله تفاوت معناداری وجود ندارد (۰۱/۰p=). همچنین در مرحله پس آزمون اول برنامه آموزشی مورد نظر توانست میانگین بار مراقبتی گروه آزمون (۱۰±۶۴/۶۴) را در مقایسه با گروه کنترل (۵±۳۲/۷۰) به طور معنی داری کاهش دهد (۰۰۹/۰p=). نتایج مرحله پیگیری نیز نشان داد برنامه آموزشی مورد نظر توانست میانگین بار مراقبتی گروه آزمون (۹±۰۹/۴۱) را در مقایسه با گروه کنترل (۵±۷۵/۷۰) به طور معنی داری کاهش دهد (۰۰۱/۰p=).
نتیجه گیری: با توجه به یافته ها میتوان نتیجه گرفت بارمراقبتی مراقبین غیررسمی سالمندان مبتلا به دیابت نوع دو بعد از اجرای برنامه آموزشی به صورت معنیداری کاهش یافت. بنابراین میتوان انجام این برنامه مداخله‌ای آموزشی را به منظور کاهش بارمراقبتی مراقبین غیررسمی این گروه از بیماران توصیه نمود.
کلمات کلیدی: برنامه آموزشی، بار مراقبتی،مراقبین غیررسمی، سالمندان، دیابت نوع دو، ایلام.
دانشجو مصطفی حسینی، استاد راهنمای اول حمید تقی نژاد، استاد مشاور علمی مصیب مظفری، استاد مشاور آماری حسین صیدخانی،
دوره ۳، شماره ۳ - ( ۹-۱۳۹۹ )
چکیده
مراقبت مبتنی بر شواهد یک رویکرد حل مسئله در ارائه مراقبت های بهداشتی درمانی است که بهترین نتایج مطالعات و اطلاعات مراقبت از بیمار را با تخصص بالینی، همچنین خواست و ارزشهای بیمار را ادغام کرده و موجب تصمیم گیری موثر، اجتناب از ارائه مراقبتها به صورت عادتی و تکراری، تسهیل در ارائه مراقبتهای مختلف و توانمندی کارکنان بهداشتی درمانی در حفظ و ارتقاء سلامت بیماران و خانواده آنان می‌گردد. به نظر می‌رسد که استفاده از چنین رویکردی نیاز به مهارت‌های سواد اطلاعاتی داشته و به همین دلیل در کشورهای پیشرفته، دانشگاه‌ها، سازمان‌ها و بیمارستانهای زیادی برنامه‌های متنوعی در جهت ارتقاء توان مراقبتی برای اجرای پرستاری مبتنی بر شواهد طراحی و اجرا نموده‌اند .
در بین کلیه مراقبتهای ارائه شده در محیط‌های درمانی مانند بیمارستان، مراقبتهای پرستاری از اهمیت بیشتری برخوردار است و در همین راستا از پرستاران انتظار می‌رود که خدمات مراقبتی را با بالاترین حد استاندارد های کمی و کیفی و مبتنی بر یافته‌های علمی ارائه دهند. مراقبت های پرستاری نیازمند استفاده مجموعه‌ای از شواهد پژوهشی است و طی آن پرستار میتواند با استفاده از شواهد تحقیقات موجود، مهارت بالینی خود و عملکرد بیمار، تصمیمات بالینی مناسبی اتخاذ نماید (۷). اما مطالعات نشان داده است که بیشترین مشکل پرستاران در یافتن بهترین شواهد، شناسایی منابع صحیح، استفاده از روشهای جستجوی بهینه و ارزیابی شواهد در استفاده از مهارت‌های مراقبتی است (۴). به طوری که در پژوهشی پرستاران گزارش دادند که، انجام اعمال بالینی بر اساس شواهد تحقیقی، منجر به افزایش کیفیت مراقبت می شود، اما تنها ۴۶ درصد از پرستاران اعمال بالینی خود را بر مبنای شواهد تحقیقی میدانستند (۲). به طور کلی با توجه به مطالعات انجام گرفته میتوان بیان نمود که کیفیت مراقبت فراهم شده در کشورهای در حال توسعه بر طبق مطالعات، در موسسات بهداشتی پایین است
استاد راهنمای پایان نامه مصیب مظفری، دانشجو شیما عطایی،
دوره ۳، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۳۹۹ )
چکیده
زمینه و هدف: آموزش پرستاری بر آموزش دانشجویان توانمند جهت ایفای نقش حرفه ای پرستاری، به منظور ارتقاء سلامت جامعه تمرکز دارد. آموزش پرستاری ترکیبی از تجارب نظری و عملی یادگیری است. آموزش بالینی، بخش اساسی آموزش پرستاری بوده که به عنوان فرایند تسهیل کننده یادگیری در محیط های بالینی، کمک می کند تا دانشجو بتواند دانش نظری آموخته شده را با مهارت انجام کار در محیط های بالینی ادغام کند و همزمان با کاهش فرصت های یادگیری، باید اولویت اصلی توجه پژوهش ها باشد. به دلیل اهمیت خودکارآمدی در آموزش بالینی و تعداد محدود مطالعات انجام شده در این زمینه و عوامل موثر بر آن، هدف از مطالعه حاضر، تعیین تأثیر بسته نظری-مهارتی پیش کارورزی مراقبت های ویژه قلبی بر خودکارآمدی دانشجویان پرستاری بود.
روش کار: این مطالعه از نوع تجربی با طرح گروه کنترل می باشد. تمام ۳۷ نفر دانشجوی ترم ۷ پرستاری به روش سرشماری انتخاب شده و به صورت تصادفی در گروه های مداخله و کنترل قرار گرفتند. برای گروه مداخله، پیش از شروع کارورزی، بسته نظری-مهارتی پیش کارورزی مراقبت های ویژه قلبی، به مدت سه روز اجرا شد. ابزار جمع آوری داده ها فرم اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه خودکارآمدی در عملکرد بالینی و تعداد ۱۰ سناریوی بالینی بود. میزان خودکارآمدی دانشجویان گروه مداخله، قبل و بعد از آموزش جمع آوری گردید و با گروه کنترل مقایسه شد. داده ها با نرم افزار spss.v۲۴ مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. از آزمون کولموگروف-اسمیرنوف برای بررسی نرمالیتی داده ها و از آزمون های آماری تی مستقل و تی زوجی برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.
یافته ها: تعداد ۱۷ نفر از دانشجویان شرکت کننده (۹/۴۵ %) آقا و ۲۰ نفر (۱/۵۴ %) خانم بودند. میانگین سن افراد مورد مطالعه در گروه مداخله برابر با ۹۴/۲± ۳۱/ ۲۳ و در گروه کنترل ۶۹/۰ ± ۳۸/۲۲ سال به دست آمد. پیش از شروع دوره کارورزی، بین میانگین نمرات خودکارآمدی و حیطه های آن در دو گروه، تفاوت آماری معناداری وجود نداشت (P>۰,۰۵)، اما در پایان دوره، نمره کلی خودکارآمدی در گروه مداخله( ۰۷/۶ ± ۲۶/۱۶۱)، در مقایسه با گروه کنترل (۱۳/۱۰±۷۲/۱۱۹) به طور معنی داری بالاتر بود (P<۰,۰۰۱). همچنین تفاوت آماری معنی داری در نمره کلی آزمون مهارت گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد (P<۰,۰۵).
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که بسته نظری-مهارتی پیش کارورزی مراقبت های ویژه قلبی باعث ارتقاء خودکارآمدی و مهارت دانشجویان کارشناسی پرستاری می شود، همچنین با اجرای بسته آموزشی پیشکارورزی میتوان آمادگی ذهنی و عملی جهت یادگیری بهتر دانشجو در کارورزی را ایجاد نمود.
محقق اصلی نسیبه شریفی، محقق اصلی آزیتا فتح نژاد کاظمی، همکار نازنین رضایی،
دوره ۴، شماره ۲ - ( ۶-۱۴۰۰ )
چکیده
گسترش ویروس کروناویروس جدید، با نام علمی SARS-Cov-۲، بیماری تنفسی بالقوه تهدیدآمیز برای زندگی، منجر به ایجاد مشکل بزرگ بهداشت عمومی و تهدیدی بر سلامت میلیون ها انسان در جهان شده است. سازمان بهداشت جهانی در تاریخ ۱۱ ژانویه ۲۰۱۹ با انتشار بیانیه ای، شیوع کروناویروس جدید را ششمین عامل وضعیت اضطراری بهداشت عمومی در سرتاسر جهان اعلام نمود.. بررسی های اولیه نشان داده است که افراد مبتلا به بیماریهای زمینه ای در معرض خطر بیشتری برای ایجاد عوارض و مرگ ومیر ناشی از بیماری می باشند. مطالعات انجام یافته در ایران نشان می دهد که مرگ ومیر در افراد بالای ۵۰ سال میزان بالاتری دارد. بنابراین این بیماری یک اورژانس جدی برای سلامت عمومی، به ویژه در جمعیت های آسیب پذیر می باشد و برای افرادی که به اندازه کافی برای مدیریت عفونت آماده نیستند، کشنده است. براساس بررسی های انجام یافته در ایران، افراد سالمند مانند سایر کشورهای درگیر این بیماری جز افراد در معرض خطر می باشند. . اصطلاح ترس از بیماری به معنای ترس غیرمنطقی یا بیش از حد از وضعیت خاص است. ترس شدید نسبت به وضعیت و بیماریهای خاصی مانند ابتلا به HIV، سل ریوی، سرطان، بیماری های قلبی و ابتلا به سرماخوردگی یا آنفولانزا گزارش شده است ترس از بیماری می تواند؛ بر رفتارهای خودمراقبتی افراد تاثیر گذار باشد. خود مراقبتی ، رفتارهای آموخته شده ای هستند که شخص برای حفظ یا ارتقای زندگی، سلامت، خوب بودن، پیشگیری و درمان انجام می دهند. رفتارهای خود مراقبتی بـه عنوان اساسی ترین راه پیشگیری از ابتلا بـه بیمـاری هـا بـه ویژه بیمـاری ها شـناخته شـده اسـت. از ایـن رو رفتارهای خودمراقبتی باید بـه عنـوان راهبرد اصلی جهت حفظ و ارتقاء سلامت مورد توجـه قـرار گیرند. بنا به آمار بالای سالمندان در ایران و آسیب پذیر بودن این قشر از جامعه و این که اگاهی در مورد این میزان ترس از بیماری COVID-۱۹ و ارتباط آن با خودمراقبتی در افراد سالمند، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی می توانند برنامه های مناسب برای مراقبت از این افراد طراحی نمایند لذا این مطالعه با هدف بررسی وضعیت ترس و خود مراقبتی و ارتباط آنها با هم طی اپیدمی بیماری کرونا ویروس طراحی گردید. روش نمونه گیری خوشه ای می باشد به اینصورت که شهر ایلام را به ۵ قسمت شمال، جنوب، شرق، غرب و مرکز تقسیم کرده و بر اساس تعداد مراکز بهداشتی و زنان مراجعه کننده تحت پوشش هر مرکز، تعداد نمونه برای هر منطقه مشخص می شود و بصورت تصادفی مراکز از هر منطقه جهت نمونه گیری انتخاب می شود که نمونه ها از تمامی مناطق شهر باشند. نمونه ها در صورت داشتن شرایط ورود به مطالعه وارد تحقیق می شوند بدین ترتیب که بعد از بررسی اولیه ی معیارهای ورود، پرسشنامه های پژوهش توسط پژوهشگر به افراد داده خواهد شد و بعد از تکمیل پرسشنامه بلافاصله پرسشنامه توسط پژوهشگر یا کمک پژوهشگر آموزش دیده بررسی خواهد گردید درصورتی که نمونه های پژوهش، سوالات پرسشنامه را متوجه نشوند سوالات توسط پژوهشگر یا کمک پژوهشگر آموزش دیده به آنها توضیح داده می در نهایت داده های جمع آوری شده از پرسشنامه ها با نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل می گردد.
مجری فاطمه قیاسی، همکار سارا محمدی،
دوره ۴، شماره ۳ - ( ۹-۱۴۰۰ )
چکیده
بستری شدن در بخش مراقبت ویژه به عنوان محیط درمان منجر به محرومیت از ادراکات حسی و جدا شدن از خانواده و ایجاد اضطراب می شود اضطراب این بیماران به واسطه محیط پیچیده این بخش ها، اعمال روتین آنها تشدید می شود. از آنجاکه اضطراب در بیش از ۸۰ درصد بیماران بخش مراقبت ویژه رخ می دهد و باعث کاهش عملکرد فرد ، افزایش طول مدت بستری در بیمارستان افزایش بیماری زایی و افزایش هزینه ها می شود، لذا با تشخیص زودهنگام و شناسایی عوامل خطرآفرین و بررسی روش های پیشگیری ازآن باعث کاهش عوارض و کاهش هزینه های مراقبت نقش موثری خواهد داشت. برا ی رفع این مشکل از روش های مختلف غیر دارویی می توان استفاده نمود. مداخلات شناختی ممکن است اضطراب را کاهش و در نتیجه مثبت سلامتی دخیل باشد. مداخلات شناختی در اصلاح باورها و رفتارهای مرتبط با سلامت و همچنین برطرف نمودن عوامل خطرساز می تواند موثر باشد.
محقق اصلی علی صاحبی، محقق اصلی مرضیه هادوی، همکار اصلی فرهاد محمدی، همکار اصلی زهره قمیان،
دوره ۱۴۰۲، شماره ۲ - ( ۶-۱۴۰۲ )
چکیده
بر طبق تعریف سازمان بهداشت جهانی (WHO)، خشونت محل کار شامل تهدید، تجاوز و آزار کارکنان در شرایط مرتبط با کار خود و همچنین حین رفت و آمد به محل کار بوده است و موجب ایجاد چالش های واضح و آشکاری برای ایمنی، رفاه یا سلامتی آنها می شود. خشونت محل کار می تواند در هر سازمانی، علیه هر کسی و در هر زمانی رخ دهد اما بر علیه کارکنان مراقبت بهداشتی یک پدیده رایج و در حال افزایش است. بر طبق مطالعات انجام شده، بیش از نیمی از کارکنان مراقبت های بهداشتی در طول حرفه خود در معرض نوعی خشونت از جمله خشونت کلامی قرار می گیرند.
در طول پاندمیک کووید ۱۹، کارکنان مراقبت بهداشتی در خط مقدم مبارزه با این بیماری بوده بنابراین در معرض خطراتی مانند ساعت کار طولانی، دیسترس روانی، خستگی و فرسودگی قرار دارند و همچنین آنها در هنگام درمان بیماران مبتلا به کووید-۱۹ احساس ترس شدید، انگ و طرد شدن را تجربه می کنند. بنابراین کارکنان مراقبت بهداشتی پیامدهای فیزیولوژیکی و سایکولوژیکی متعددی در طول پاندمیک کووید ۱۹ تجربه می کنند. همچنین بر طبق مطالعات انجام شده شایعترین دلایل خشونت بر علیه کارکنان مراقبت بهداشتی در طول کووید ۱۹ شامل بی اعتمادی به HCW ها، مرگ بیماران COVID-۱۹، امتناع بیمارستان ها از پذیرش بیماران COVID-۱۹ به دلیل فضای محدود و سیاست های بیمارستان COVID-۱۹ بود. نتایج بررسی ها نشان داد که تا الان یک مطالعه جامع در زمینه بررسی میزان WPV بر علیه HCW در طول کووید ۱۹ انجام نشده است بنابراین نویسندگان این مطالعه تصمیم گرفتند که یک مطالعه مرور سیستماتیک و متاآنالیز به منظور بررسی میزان شیوع WPV بر علیه HCW در طول کووید ۱۹ انجام دهند تا شاید نتایج مطالعه حاضر بتواند به عنوان یک منبع، اطلاعات مهمی برای برنامه ریزی مدیران حوزه سلامت فراهم نماید.
محقق اصلی حمید تقی نژاد، محقق اصلی حدیث نظری، استاد راهنما کورش سایه میری، دانشجو سیده مهتاب نقیب زاده،
دوره ۱۴۰۳، شماره ۲ - ( ۶-۱۴۰۳ )
چکیده
این مطالعه بصورت نیمه تجربی بر روی مادرانی که نوزادان آنها در بخش مراقبت ویژه نوزادان بیمارستان طالقانی شهر ایلام بستری شده پس از اخذ مجوز از معاونت محترم آموزشی و پژوهشی انجام خواهد گرفت. و تعداد ۸۲ نفر(بر اساس فرمول حجم و نمونه) که شرایط ورود به مطالعه را دارند تعیین خواهد شد. مادرانی که معیارهای ورود را دارند به روش در دسترس انتخاب و به روش بلوک تصادفی و سپس قرعه کشی در دو گروه قرار خواهند گرفت سپس محقق روش کار را توضیح می دهد و رضایت کتبی از مادران گرفته می شود.
ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه دموگرافیک مادران و نوزادان و چک لیست مشارکت مادران دارای نوزاد بستری در بخش ویژه نوزادان و پرسشنامه استاندارد اضطراب اشپیل برگر جهت بررسی میزان اضطراب مادر قبل از مداخله و پس از آن در زمان ترخیص نوزاد می باشد. پس از اخذ رضایت نامه کتبی ، محقق با طرح سوال از مادران و بررسی سوابق پزشکی نوزادان ، پرسشنامه جمعیت شناختی مادران و نوزادان را تکمیل می کند. سپس پرسشنامه اضطراب نیز در اختیار آنها قرار می گیرد، همچنین چک لیست مشارکت مادران جهت تعیین میزان مشارکت مادران در مراقبت از نوزاد خود قبل از مداخله و همچنین تدوین برنامه آموزشی براساس نیازهای آموزشی توسط مادران تکمیل می شود. محتوای آموزشی بر اساس اولویت های مورد نیاز مادران و با استفاده از منابع معتبر موجود و مطالعات مشابه تهیه می شود و پس از تأیید روایی توسط ۱۰ نفر از اساتید هیئت علمی (متخصصین اطفال و اعضا هیئت علمی دانشکده پرستاری و مامایی) مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
از روز دوم بستری نوزاد برای گروه آموزش چهره به چهره برنامه توانمندسازی مادران بصورت ارائه چهره به چهره در کنار تخت نوزاد، طی۳ جلسه به مدت ۱ ساعت در طی ۳ روز متوالی در طول مدت مطالعه انجام می شود و همچنین کتابچه آموزشی که حاوی تمام محتوای آموزشی با تصاویر جذاب است جهت مطالعه بیشتر در اختیار آنان قرار میگیرد و برای گروه آموزش مجازی برنامه توانمندسازی بصورت فیلم آموزشی مولتی مدیا مشابه با محتوای کتابچه آموزشی از طریق الکترونیکی( واتساپ، تلگرام ، سروش و سایر شبکه های مجازی داخلی) به مدت ۳ جلسه در ساعات مشخصی از روز که از قبل به اطلاع مادران رسیده است برای آنان ارسال می شود. همچنین از آنان خواسته میشود که درصورت دریافت و مشاهده محتوای آموزشی از طریق مجازی بازخورد مناسب دهند. آموزش روز سوم و چهارم ادامه دارد و روز پنجم و ششم مجدداً چک لیست مشارکت توسط مادران تکمیل می شود. پرسشنامه اضطراب نیز در زمان ترخیص نوزاد توسط مادران تکمیل می شود. فرم های پرسشنامه‌ای قبل و بعد از پایان مطالعه داده ها با استفاده از روش های آماری، آمار توصیفی (فراوانی، میانگین) و آمار استنباطی (کای دو، تی مستقل، تی زوجی) ،ks و آنالیز کوواریانس توسط نرم افزار spss ورژن ۲۶ مورد تجزیه و تحلیل قرار خواهند گرفت.
محقق اصلی مریم پیری، همکار اصلی ساناز اعظمی،
دوره ۱۴۰۳، شماره ۲ - ( ۶-۱۴۰۳ )
چکیده
مرگ مادر در طول دوره حاملگی یا حین زایمان و تا ۴۲ روز بعد از خاتمه حاملگی ( بدون توجه به طول و جایگاه بارداری ) به هر علتی ،که بخاطر بارداری تشدید شده باشد یا مربوط به اقدام های پزشکی مامایی در بارداری باشد ، به جز حوادث مرگ مادر (Maternal mortality) می گویند۱)،۲( .که از مهم ترین شاخص های توسعه هر جامعه است ، زیرا از یک سو نشان دهنده تاثیر مراقبت های بارداری و از سوی دیگر بیانگر اوضاع اقتصادی و اجتماعی هر جامعه است همچنین این شاخص ، بیانگر وضعیت سواد زنان ، دسترسی به فوریت های مامایی و زایمان ، هزینه های خدمات درمانی ، وجود شبکه های ارتباطی و سطح درآمد خانواده ها می باشد )۳(. به همین دلیل ، میانگین میزان مرگ و میر مادران بر اثر عوارض بارداری در کشورهای در حال توسعه ۲۰۰ و در کشورهای توسعه یافته ۲۰ در صدهزار تولد زنده است زیرا در کشورهای توسعه یافته دسترسی زنان به خدمات مورد نیاز دوران بارداری و بهبود این خدمات ، مرگ مادر را به پدیده نادر تبدیل نموده است در حالی که بروز عوارض دوران بارداری و زایمان در کشورهای در حال توسعه اغلب به مرگ مادر می انجامد.(۴) و تخمین زده شده است در جهان ،در هر دقیقه یک زن و در هر روز ، ۱۶۰۰ زن در اثر عوارض بارداری می میرند که کشور های آسیایی با نسبت مرگ و میر مادران باردار ۳۰ در ۱۰۰ هزار تولد زنده در مقایسه با دیگر کشورها از وضعیت متوسطی برخوردار هستند )۲( .با توجه به اهمیت مرگ و میر مادران و به عنوان بخشی از اهداف توسعه پایدار ، نسبت جهانی مرگ مادران می بایست تا سال ۲۰۳۰ به میزان دو سوم آن در سال ۲۰۱۰ ( ۲۸۹۰۰۰ مورد ) کاهش داده شود )۱۱،۴.( آمار مرگ ومیر در ایران در سال ۲۰۱۷ براساس آمار سازمان جهانی بهداشت ۱۶ نفر در ۱۰۰ هزار تولد زنده گزارش شده است و کاهش مرگ و میر مادران در ایران تا سال ۲۰۲۰ به زیر ۱۵ مورد در هر ۱۰۰ هزار تولد زنده ، به عنوان یکی از هدف های مهم در برنامه توسعه ششم عنوان شده است )۱۱( .وبا توجه به اینکه مرگ یک مادر ، مرگ یک نفر نیست، بلکه مرگ و ناتوانی خانواده و جامعه است به طور ی که اگر مادر بمیرد ، احتمال مرگ کودک تا پنج سالگی دو تا سه برابر می شود )۲( .و بخاطر اهمیت بسیار زیاد شاخص مرگ مادران در ایران و متعهد بودن این کشور برای کاهش آن ، نظام مراقبت مرگ مادان در ایران تدوین و جهت اجرای آن ، دستوالعمل وزارتی صادر شده است که همه دانشگاه های علوم پزشکی کشور ملزم به انجام آن شده اند . در این راستا ، موارد مرگ مادری در اسرع وقت به معاونت بهداشتی و اداره سلامت مادران دانشگاه ذیربط گزارش می شود . کمیته استانی مرگ مادر پس از دریافت گزارش ، ضمن بررسی علت مرگ و تایید آن ، عوامل قابل اجتناب از مرگ را شناسایی و بازخوراند لازم را ، به منظور تهیه راه کارهای عملی جهت پیش گیری از مرگ های مشابه ارایه می کند؛ مورد تایید شده مرگ مادر نیز به اداره سلامت وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی گزارش می گردد . در نهایت، کمیته کشوری بررسی مرگ مادر پس از بررسی ، مورد گزارش شده را به عنوان مورد مرگ مادر ، تایید و ثبت می نماید (۱۲) . این مطالعه با هدف تعیین فراوانی و عوامل موثر بر میزان مرگ و میر مادران باردار در استان ایلام صورت میگیرد و با توجه به اینکه مرگ مادر جزءمرگ های قابل پیشگیری هست و شناخت عوامل موثر بر مرگ و میر مادران می تواند در کاهش میزان مرگ و میر تاثیر گذارد
دانشجو متینه مبارکیان موسوی، استاد راهنمای اول معصومه اطاقی، مشاور حمید تقی نژاد، مشاور رسول محمدی،
دوره ۱۴۰۳، شماره ۲ - ( ۶-۱۴۰۳ )
چکیده
بیماریهای قلبی عروقی از بیماریهای شایع در قرن ۲۱ شناخته شده و عامل اصلی بیش از نیمی از مرگ ومیرها در کشورهای توسعه یافته است.گسترش استفاده از روشهای نوین تشخیصی نظیر آنژیوگرافی، مرگ ومیر این بیماریها رو تا حدود ۵۰% کاهش داده است.آنژیوگرافی عروق کرونر یک روش بررسی تهاجمی است و در تشخیص بیماریهای عروق کرونری استفاده میشود. با توجه به تهاجمی بودن پروسیجر آنژیوگرافی، احتمال بروز عوارضی مانند هماتوم و خونریزی، ترومبوز شریانی، و آمبولی به دلیل ترومای وارد شده به دیواره عروق وجود دارد. بنابراین مراقبت پرستاری در بیماران تحت آنژیوگرافی در راستای پیشگیری و کشف عوارض اهمیت بسیار زیادی خواهد داشت. در این راستا پرستاران در تمامی مراحل قبل ،حین و پس از آنژیوگرافی ایفای نقش میکنند . آموزش به بیمار جزء مسؤلیت های حرفه ای پرستاران به شمار می آید.روش هـای متعددی در امر آموزش به بیمار وجود دارد که آموزش فردی یا چهـره به چهـره یکی از آن هااسـت.یکی دیگر از انواع روش های آموزشی که در تسهیل و پیشرفت سلامت و ایجاد محیط مناسب برای یادگیری تاثیر دارد، آموزش همتا است. تأثیــر مثبــت ایــن رویکــرد آموزشــی در بعضــی مطالعــات تأییــد شــده اســت.خودمراقبتی در مراقبت از بیماران قلبی جایگاه مهمی دارد.عدم آگاهی بیماران از چگونگی انجام آنژیوگرافی و مراقبت های لازم قبل و بلافاصله بعد از انجام آن سبب نارضایتی آنان و عدم رعایت مراقبتهای لازم و در نتیجه منجر به افزایش عوارض برای بیماران میشود با این حال تا کنون تاثیر آموزش از طریق پرستار و همتا در زمینه خودمراقبتی بعد از آنژیوپلاستی صورت نگرفته است. پژوهش هــای متعــددی جهت بررسی تاثیر آموزش بر میزان توان خودمراقبتی بیماران انجــام شــده است.لذا جهت پیشبرد و دستیابی به اهداف آموزشی و پیشگیری از بستری شدن مکرر بیمار بررسی و مقایسه این دو روش آموزشی ضروت پیدا کرد.این پژوهش با هدف مقایسه تاثیر آموزش به دو روش همتا و پرستار بر میزان توان خودمراقبتی بیماران بعد آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی صورت میگیرد.
