۱ نتیجه برای تحریک الکتریکی مغز
استاد راهنما معصومه شوهانی، دانشجو سجاد پارسایی، استاد مشاورعلمی محسن جلیلیان، استاد مشاور علمی فرهاد مدارا، استاد مشاور آمار حسین صیدخانی،
دوره ۳، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۳۹۹ )
چکیده
- خلاصه ضرورت اجرای طرح:
با افزایش سن، تغییراتی در عملکرد سیستمهای حسی - پیکری، اسکلتی - عضلانی، دهلیزی و سیستم بینایی به عنوان سیستمهای فیزیولوژیک درگیر در تعادل، رخ میدهد و سالمندان را در معرض آسیبهای جدی ناشی از عدم تعادل ازجمله افتادن، شکستگیهای استخوانی در نواحی مختلف و معلولیتهای طولانی قرار میدهد. صدمات جسمی و روحی ناشی از این آسیبها بر کیفیت زندگی سالمندان، تأثیر منفی و مخربی میگذارد و حفظ و نگهداشتن تعادل در افراد سالمند را کاهش و خطر افتادن و شکستگی در پی آن را بالا میبرد.
سالمندی همراه با تغییراتی در عملکرد های شناختی و حرکتی می باشد که باعث بروز اختلال در فعالیتهای روزمره میشود که این پروسه به همراه تغییراتی در مغز و در نتیجه آن تغییرات ساختاری، فیزیولوژیک و متابولیک مغز میباشد که برخی از این تغییرات در پاسخ به همین کاهش عملکرد رخ میدهد. تا امروز هیچگونه استراتژی جهانی برای توقف این روند شناخته نشده است.
یکی از عوامل پایهای برای فراهم آوردن اینگونه استراتژیها، درک بهتر تغییرات نوروپلاستیک در طول سالمندی میباشد. از این رو تکنیکهای غیرتهاجمی تحریک مغز مثل TDCS یک انتخاب مناسب برای تغییر در فعالیتهای عصبی و به دنبال آن تغییر نوروپلاستیسیتی میباشد. تحریک الکتریکی مغز میتواند منجر به تعدیل در تحریکپذیری و فعالیت کورتکسی و در نتیجه ایجاد تغییرات در کارکردهای رفتاری و شناختی گردد. Zandvlie(۲۰۱۸) نشان داد که تحریک الکتریکی باعث بهبود تعادل ایستا میشود. از طرفی Steiner (۲۰۱۶) نشان داد که تحریک الکتریکی مخچه بر روی تعادل و کنترل قامت تأثیری ندارد
با توجه به اثرات گوناگون TDCS بر جنبههای مختلف زندگی و اختلالات متنوع و نتایج متناقض برخی تحقیقات در مورد تاثیر TDCS بر روی تعادل و از طرفی، به دلیل اینکه فرآیندهای حرکتی و جسمانی (مثل تعادل) نقش پرکاربردی در دوران سالمندی دارند؛ این تحقیق درپی بررسی این سؤال که آیا تحریک الکتریکی ناحیه مخچه میتواند بر تعادل سالمندان تأثیر داشته باشد؟
|
