دوره 5، شماره 1 - ( بهار 1401 1401 )                   جلد 5 شماره 1 صفحات 0-0 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mendeley  
Zotero  
RefWorks

Mami S, Kafashian M, Davoodian A, Ahmadi A, Falahivastani Z. Measurement of LI-18, IL-10 and interferon gamma in the serum of people with COVID-19 in Imam Khomeini Hospital, Ilam. Journal title 2022; 5 (1)
URL: http://newresearch.medilam.ac.ir/article-1-924-fa.html
مامی ساناز، کفاشیان محمدرضا، داوودیان عبدالله، احمدی علیرضا، فلاحی واستانی زهرا. اندازه گیری میزان LI-18، IL-10 و اینترفرون گاما در سرم افراد مبتلا به COVID-19 در بیمارستان امام خمینی استان ایلام. عنوان نشریه. 1401; 5 (1)

URL: http://newresearch.medilam.ac.ir/article-1-924-fa.html


گروه آموزشی ایمنی شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایلام، ایلام، ایران
چکیده:   (1434 مشاهده)
COVID-19 یک کورو ویروس عفونی است که ابتدا در پایان سال 2019 یافت شد و امروز مورد توجه بسیاری قرار گرفته است. در ابتدا، ویروس جدید 2019-nCoV نامیده شد. پس از آن، کارشناسان کمیته بین المللی طبقه بندی ویروس ها (ICTV) آن را ویروس SARS-CoV-2 نامید زیرا بسیار شبیه به ویروسی است که باعث شیوع بیماری SARS شده است. COVID-19 از دسامبر سال 2019، در یک دوره زمانی کوتاه به سرعت در چین و به مرور در کشورهایی از جمله کره جنوبی، ژاپن، ایتالیا، ایران، آمریکا و بسیاری دیگر از کشورها گسترش یافت که در نهایت اخیرا توسط سازمان جهانی بهداشت به عنوان یک پاندمی معرفی گردید. ویروس COVID-19 ویروسی است با فرم گرد یا بیضوی که اغلب پلومورفیک بوده و قطر آن تقریبا 140-60 نانومتر است و مانند سایر CoV ها، در برابر اشعه ماوراء بنفش حساس می باشد. علاوه بر این، این ویروس ها می توانند بطور مؤثر با حلالهای چربی از جمله اتر (75٪)، اتانول، ضدعفونی کننده حاوی کلر، اسید پراکسیاستیک و اسید کلروفرمی به غیر از کلرهگزیدین غیرفعال شوند. داده های موجود حاکی از آن است که عفونت ویروسی قادر به ایجاد یک واکنش ایمنی بیش از حد در میزبان می باشد که در برخی از موارد، واکنشی رخ می دهد که به طور کلی "طوفان سیتوکین" نامیده می شود.
هر سلول آلوده به ویروس COVID-19 می تواند هزاران ذره ویروسی جدید تولید کرده که پس از آن این ذرات قادر اند به برونش ها سرایت کنند و سرانجام به آلوئول ها و اندام های خارج از ریوی برسند و در نهایت باعث ایجاد پنومونی و عفونت های ارگانیک هدفمند شوند. این ویروس قابلیت آن را دارد که تمام گروههای سنی از نوزادان تا بزرگ سالان را درگیر کند اما این نکته قابل ذکر است که افراد دارای بیماری های زمینه ای و زنان باردار بیشتر از سایر افراد جامعه در معرض ابتلا به آن می باشند. در حال حاضر راهکارهای درمانی برای مقابله با عفونت فقط حمایتی است و پیشگیری با هدف کاهش انتقال در جامعه بهترین ابزار برای مقابله با این ویروس است. در برخی از مراکز درمانی از داروهایی مانند  Remdesivir، لوپیناویر، ریتونوویر، کلروکین، هیدروکسی کلروکین و آلفا-اینترفرون و بسیاری موارد دیگر برای کمک به بیماران استفاده می شود. طبق آخرین آمار، میزان مرگ و میر مشاهده شده COVID-19 حدود 4.8٪ در سراسر جهان تخمین زده می شود اما این میزان عمدتاً در کشورهای مختلف متفاوت است. روش عمده ی تشخیص آن نیز روش RT-PCR می باشد.
اینترلوکین 18 (IL-18) یک عضو از خانواده IL-1 سیتوکین ها است که در ابتدا به عنوان یک فاکتور القا کننده IFN-γ ناشی از سلولهای T-helper (Th)1 ضد CD3 تحریک شده توصیف شده است. تولید IL-18 وابسته به اینفلامازوم بوده و از جمله عملکردهای آن می توان به تحریک سلول های NK و سلول های T جهت سنتز اینترفرون گاما اشاره کرد.
اینترلوکین 10  (IL-10) یک سایتوکاین ضدالتهابی است که نقش مهمی در تنظیم منفی پاسخ های ایمنی به آنتی ژن های میکروبی ایفا میکند. این سایتوکاین نقش مهمی در عفونت ها از طریق محدود کردن پاسخ ایمنی در برابر پاتوژن و در نتیجه حفظ میزبان از آسیب دارد. IL-10 توسط انواع زیادی از سلول ها از جمله مونوسیت ها، ماکروفاژ ها، سلول های دندریتیک، سلول های B، زیرمجموعه های مختلف Treg، سلول های کشنده طبیعی (NK cells) ،سلول های T CD4+ و CD8+ تولید میشود. طی عفونت های ویروسی مداوم، ویروس از تولید IL-10 توسط سلول های دندریتیک برای از پای درآوردن سلول های T ضدویروس استفاده میکند. تولید میزان بالای IL-10 توسط سلول های دندریتیک مانع فعالیت آن ها به عنوان APC میشود و موجب ناکارآمدی فعال سازی سلول های T میشود.
سلول های اصلی تولیدکننده IFN-γ (interferon gamma) سلول های T CD4+  مخصوصا سلول های Th1 ، سلول های کشنده طبیعی (NK) و سلول های T CD8+ هستند.
IFN-γ تولید بسیاری از عناصر دفاعی میزبان را القا میکند از جمله تحریک تولید آنتی بادی توسط سلول های B. این سایتوکاین همچنین سلول های کشنده طبیعی و نوتروفیل ها را به صورت invitro فعال میکند. به علاوه IFN-γ تشکیل گرانولوما را تحریک میکند که بخش مهمی از پاسخ دفاعی میزبان در برابر پاتوزن های داخل سلولی می باشد.
IFN نوع II که به عنوان IFN-γ شناخته میشود همچین در فعال سازی لنفوسیت های T helper، تحریک عرضه آنتی ژن، کنترل تکثیر سلولی و آپوپتوز، القای حالت ضد ویروسی ، التهاب و جابجایی لوکوسیت ها نقش دارد.
 
با توجه به مطالعات جدید انجام شده که در قسمت بررسی متون به آنها اشاره شده است، افزایش IL-10 با افزایش شدت بیماری در ارتباط است. اینکه طی شدید شدن بیماری IFN-γ افزایش می یابد یا کاهش هنوز مورد بحث است و اطلاعاتی در مورد تغییرات IL-18 طی این بیماری در دست نیست. هدف ما اندازه گیری این سایتوکاین ها طی بیماری، پس از بهبود و در افراد سالم جهت کنترل است تا با توجه به این اطلاعات جدید بدست آمده  بررسی نقش سلول های ترشح کننده و هدف این سایتوکاین ها طی مقالات و طرح های آتی تسهیل گردد.
واژه‌های کلیدی: IL-10.1L-18.IFN-G.COVID-19
     
نوع مطالعه: آزمایشگاهی | موضوع پروپزال: سایر....
دریافت: 1399/1/25 | پذیرش: 1401/3/29 | انتشار: 1401/3/29

ارسال نظر درباره این پروپزال : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به مجری اصلی


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.