دوره 3، شماره 4 - ( زمستان 1399 1399 )
جلد 3 شماره 4 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.MEDILAM.REC.1398.185
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Gheysarzadeh A, Bakhtiyari S, Mofid M R. Chemosensitization of pancreatic ductal adenocarcinoma by Insulin-like growth factor binding protein 3 (IGFBP-3). Journal title 2021; 3 (4)
URL: http://newresearch.medilam.ac.ir/article-1-811-fa.html
URL: http://newresearch.medilam.ac.ir/article-1-811-fa.html
قیصرزاده علی، بختیاری سالار، مفید محمد رضا. حساس سازی سلول های توموری آدنوکارسینومای پانکراس به شیمی درمانی توسط پروتئین متصل شونده به فاکتور رشد شبه انسولینی نوع 3. عنوان نشریه. 1399; 3 (4)
مرکز تحقیقات میکروب شناسی بالینی، دانشگاه علوم پزشکی ایلام، ایلام، ایران
چکیده: (2668 مشاهده)
کشنده ترین سرطانی که تا کنون وجود داشته است سرطان پانکراس است که در کوتاه ترین زمان ممکن بیمار را تسلیم می‌نماید(1). پانکراس اندامی است که در پشت معده قرار گرفته است(2). سوالی که اهمیت موضوع سرطان پانکراس را بیشتر بیان میکند این است که سرطان پانکراس در جوامع بشری تا چه اندازه ایی شایع است. جواب این سوال را می‌توان از آمارهای موجود در مطالعه Ryan و همکاران که در مجله New England به چاپ رسیده است استخراج نمود. شیوع انواع سرطان های پانکراس در سراسر دنیا بین یک تا 10 مورد به ازای هر صد هزار نفر می باشد، هر چند که در کشور های توسعه یافته این شیوع افزایش بیشتری نسبت به دیگر کشور ها دارد(3). به طور کلی هر انسان در طول حیات خود حدود 5/1 درصد احتمال وجود دارد که به سرطان پانکراس مبتلا شود. این احتمال با توجه به ریسک فاکتور هایی که در ادامه بیان خواهند شد افزایش نشان می‌دهد. به عنوان مثال سیگار کشیدن یکی از مهمترین ریسک فاکتورهای ابتلا به سرطان پانکراس است و تحقیقات نشان می‌دهد که بین 20 تا 30 درصد افراد مبتلا به سرطان پانکراس سیگاری هستند. چاقی یکی دیگر از ریسک فاکتور هایی است که خطر ابتلا به سرطان پانکراس را حدود 20 درصد افزایش می‌دهد. سن، جنسیت (مردان بیشتر به سرطان پانکراس مبتلا می‌شوند) نژاد و بسیاری از موتاسیون های ژنتیکی از قبیل ژن BRCA1، p16/CDKN2A، PRSS1، MLH1، STK11 و VHL نیز از دیگر فاکتور های خطر ابتلا به سرطان پانکراس هستند (3). دیگر فاکتور خطر ابتلا به سرطان پانکراس بیماری دیابت است. به طور کاملا واضح و روشن است که افراد دیابتی خطر ابتلا به سرطان پانکراس دارند که دلیل آن تاکنون مشخص نشده است(4, 5). این افراد دیابتی اغلب دیابت نوع دو دارند و هنوز مشخص نشده است که آیا دیابت نوع یک نیز یک فاکتور خطر برای ابتلا به بیماری سرطان پانکراس محسوب می‌شود یا خیر. علاوه بر اینها از پانکراتیت مزمن، سیروز کبدی و هلیکو باکتر پیلوری معده نیز به عنوان فاکتور خطر برای ابتلا به سرطان پانکراس یاد می‌شود (6-8).
علیرغم تلاش های بسیار زیادی که در زمینه درمان سرطان پانکراس انجام شده است، هنوز روش درمانی خاصی با کارایی مناسب وجود ندارد. برای درمان سرطان پانکراس نیز مانند دیگر سرطان ها شیمی درمانی پس از جراحی به عنوان راه دوم پیشنهاد گردیده است(9). اما متاسفانه در اکثر موارد شیمی درمانی با مقاومت قابل توجهی همراه خواهد بود. به طوری که درمان این بیماری را با چالشی عظیم مواجه می نماید. بنابراین امروزه سهم بسیار زیادی از مطالعات، به حساسیت زایی تومورهای پانکراسی به شیمی درمانی معطوف شده است.
یکی از مهمترین استراتژی هایی که به جهت افزایش حساسیت به شیمی درمانی اتخاذ می شود استفاده از پروتئین ها می باشد. در مطالعه ای که به صورت پایلوت توسط گروه تحقیقاتی ما صورت گرفته است نشان می دهد که گیرنده مرگ سلولی TMEM-219 که مسیر مرگ سلولی وابسته IGFBP-3 را راه اندازی میکند در شرایط تیمار سلولی به دوکسوروبیسین افزایش می یابد. بر این اساس این مطالعه در تلاش است که با استفاده از IGFBP-3 اگزوژن سلول های توموری پانکراس را به شیمی درمانی حساس نماید. بدیهی است که در صورت حصول نتیجه مناسب به توسعه راه های درمانی جدید مبتنی بر شیمی درمانی کمک شایان ذکری خواهد شد.
علیرغم تلاش های بسیار زیادی که در زمینه درمان سرطان پانکراس انجام شده است، هنوز روش درمانی خاصی با کارایی مناسب وجود ندارد. برای درمان سرطان پانکراس نیز مانند دیگر سرطان ها شیمی درمانی پس از جراحی به عنوان راه دوم پیشنهاد گردیده است(9). اما متاسفانه در اکثر موارد شیمی درمانی با مقاومت قابل توجهی همراه خواهد بود. به طوری که درمان این بیماری را با چالشی عظیم مواجه می نماید. بنابراین امروزه سهم بسیار زیادی از مطالعات، به حساسیت زایی تومورهای پانکراسی به شیمی درمانی معطوف شده است.
یکی از مهمترین استراتژی هایی که به جهت افزایش حساسیت به شیمی درمانی اتخاذ می شود استفاده از پروتئین ها می باشد. در مطالعه ای که به صورت پایلوت توسط گروه تحقیقاتی ما صورت گرفته است نشان می دهد که گیرنده مرگ سلولی TMEM-219 که مسیر مرگ سلولی وابسته IGFBP-3 را راه اندازی میکند در شرایط تیمار سلولی به دوکسوروبیسین افزایش می یابد. بر این اساس این مطالعه در تلاش است که با استفاده از IGFBP-3 اگزوژن سلول های توموری پانکراس را به شیمی درمانی حساس نماید. بدیهی است که در صورت حصول نتیجه مناسب به توسعه راه های درمانی جدید مبتنی بر شیمی درمانی کمک شایان ذکری خواهد شد.
نوع مطالعه: آزمایشگاهی |
موضوع پروپزال:
عمومي
دریافت: 1398/7/20 | پذیرش: 1398/10/25 | انتشار: 1399/12/10
دریافت: 1398/7/20 | پذیرش: 1398/10/25 | انتشار: 1399/12/10
ارسال پیام به مجری اصلی
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
