چکیده: (2060 مشاهده)
در این مطالعه اثرات پرفلورکربن بر اسیب حاد ریوی ناشی از پاراکوات در رت بررسی شد. 24 رت در چهار گروه تقسیم بندی شدند: گروه کنترل که سالین فیزیولوژیک 0.9% دریافت کردند، گروه پرفلورکربن،گروه پارکوات و گروه پرفلورکربن + پارکوات. محتوای مایع برونکوالوئلار، سیتوکینهای التهابی، اکسیداتیو تغییرات هیستوپاتولوژیکی بعد از 72 ساعت بررسی شدند. سطح اینترلوکین –6(IL-6)، فاکتور نکروز دهنده الفا(TNF-α و فاکتور رشد (TGF-β) در گروه پارکوات نسبت به گروه کنترل و گروه پرفلورکربن افزایش یافت اما در گروه پارکوات + پرفلورکربن به طور معناداری کاهش یافت(P<0.05). همچنین بررسی هیستوپاتولوژیک افزایش سطح مالون دی الدهید (MDA) و هیدروکسی پرولین (HP) در گروه پارکوات را نشان داد اما این تغییرات در گروه پاراکوات + پرفلورکربن کاهش معناداری یافتند(P<0.01). پرفلورکربن با مکانیسمهای ضد التهابی، ضد اکسیداتیو و ضد فیبروتیک خود میتواند التهاب و تغییرات فیبروتیک، ادم ریوی و تغییرات هیستوپاتولوژیک ریوی ناشی از پارکوات را بهبود ببخشد
نوع مطالعه:
مقطعی (Cross sectional) |
موضوع پروپزال:
عمومي دریافت: 1394/1/5 | پذیرش: 1394/2/29 | انتشار: 1398/8/24