احیای قلبی -ریوی شامل اقداماتی است که برای بازگرداندن اعمال حیاتی دو عضو مهم
قلب و
مغز در فردی که هوشیاری خود را از دست داده، انجام میشود و تلاش میشود تا گردش خون و تنفس بهطور مصنوعی تا زمان برگشت جریان خون خودبخودی بیمار، برقرار شود
. روزانه تعدادزیادی از بیماران با دردهای شدید قلبی و یا موارد مشابه منجر به سکته های قلبی، به امید نجات از شرایط خطرناک و مرگ آور به اورژانس ها مراجعه می کنند.تاریخچه احیای قلبی ریوی مربوط می شود به سال 1960 که اولین بارکوونهاون
[1] احیای قلبی- ریوی را با ماساژ قلبی انجام داد، تاکنون پیشرفتهای زیادی در روش، داروهای مورد استفاده و مهارت کادر درمان به وجود آمده است، اما همچنان میزان مرگ و میر بعد از ایست قلبی نسبت به بقیه موارد بالاست. فاکتورهای موثر بر برآیند احیاء متنوع می باشند. مواردی از قبیل عدم دسترسی به افراد متبحر و تعلیم دیده، تاخیر در شروع ماساژ و تکنیکهای ماساژ از بحث های مهم و همیشگی است. پرستاران اولین کسانی هستند که در موقع ایست قلبی و ریوی بیماران بستری، بر بالین آنان حاضر میشوند. آنان باید به اندازه کافی در زمینه انجام عملیات احیای قلبی ریوی مهارت داشته باشند. از اواخر دهه
1980 مطالعات متعددی در زمینه مهارت در عملیات احیای قلبی -ریوی انجام گردید.
برای دستیابی به افزایش مهارت در عملیات احیای قلبی ریوی ، ضروری است که پرستاران قادر به تشخیص سریع ایست قلبیتنفسی بوده و توانائی انجام اقدامات درمانی مناسب را در کمترین زمان ممکن داشته باشند. بنابراین، دانش و مهارت در احیاء اهمیت بسیار زیادی برای کادر درمانی دارد.
گایدلاین مراقبت قلبی عروقی پیشرفته (
ACLS)
[2] در سال ۱۹۷۰ توسط انجمن قلب آمریکا (
AHA)
[3] منتشر شده و از آن زمان جهت آموزش مهارت احیاء در سراسر جهان استفاده میشود (۲). دادههای بهدست آمده از مطالعات انجام شده در موارد ایست قلبی بیمارستانی از دانشگاه شیکاگو نشان داده که کیفیت احیاء مختلف بوده و حتی در زمانی که توسط پرسنل ورزیده انجام شده اغلب بر اساس گایدلاینهای منتشرشده نبوده است ، همچنین اکثر رزیدنتهای داخلی تجربه بسیار کمی در موقعیتهای بهوجود آمده جهت
ACLS در سال اول رزیدنتی داشته و گاهی بدون تجربه بودهاند (۳). نتایج مطالعات متعدد نشان دادهاند، در بیمارستانهاییکه تیم های تعلیم دیده و ورزیده دارند میزان موفقیت عملیات احیا وترخیص ازبیمارستان افزایش مییابد .در مطالعهای که در بیمارستان امام خمینی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد، زمانیکه احیا توسط تیم ورزیده صورت گرفت، میزان موارد احیا موفق از۴/%۱۸به 30% افزایش یافت. نتایج این تحقیق نشان دادکه استفاده ازتیم اختصاصی تعلیم دیده و ورزیده برای عملیات احیاء بهطورچشمگیری فرآیند احیا را بهبود میبخشد. برخی از مطالعات دیگر نیز نشان دادهاند که آموزش احیاء قلبی ریوی برکارآمدی پزشکان و پرستاران و همچنین افزایش میزان بقا تاثیرگذاراست. اکثر متخصصان توافق دارند که دورههایی مانند
ACLS بر کارآمدتر شدن پزشکان در درمان بیماران ایست قلبی تنفسی تاثیرگذار است. مطالعات متعدد نشان دادهاند که سطح دانش پزشکان و پرستاران و سایر کارکنان بهداشتی در زمینه احیاء بسیار پائین بوده و در کشور ما نیز اطلاعات دقیقی در این مورد وجود ندارد. با توجه به توضیحات فوق هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر استفاده از بسته آموزشی بر عملکرد و دانش
CPR[4]پرستاران شاغل در بخش های ویژه بیمارستانهای شهر ایلام در سال 1398 می باشد.
[2] Advanced cardiac life support
[3] American Heart Association
[4] Cardiopulmonary Resuscitation
نوع مطالعه:
کارآزمایی بالینی |
موضوع پروپزال:
قلب و عروق دریافت: 1398/2/1 | پذیرش: 1398/6/9 | انتشار: 1400/7/3