در این تحقیق 45 زن جوان و غیرفعال با چاقی شکمی(اندازه محیط شکم بالاتر از 80 سانتی­متر) به صورت تصادفی ساده در گروه­های تمرین مقاومتی خطی (15 نفر)، تمرین مقاومتی غیرخطی (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) قرار خواهند گرفت. برای اندازه­گیری سطوح سرمیIGF-1، اینترلوکین­های 15 و 7 از آزمودنی­ها در شرایط ناشتا 24 ساعت قبل از شروع برنامه تمرین خون­گیری به ­عمل خواهد آمد. آزمودنی­های گروه­های تجربی به مدت 12 هفته و 3 جلسه در هفته تحت تأثیر تمرینات مقاومتی خطی و غیرخطی قرار می­گیرند و در پایان هفته­ دوازدهم از تمام گروه­ها و حداقل 72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین (در گروههای تجربی) خون­گیری مجدد به­عمل خواهد آمد. همچنین قدرت بیشینه، وزن، اندازه دور شکم و توده چربی و بدون چربی بدن پیش و پس از دوره تمرین اندازه­گیری می­شود.
برای تجزیه و تحلیل داده­ها از آزمون تحلیل واریانس دو طرفه با اندازه­گیری مکرر (اثر زمان، مداخله و تعاملی محاسبه خواهد شد) استفاده می­شود. سطح معنی­داری 05/0≤P در نظر گرفته خواهد شد.
 

واژه‌های کلیدی: تمرین مقاومتی، مایوکاین، زمانبندی، چاقی شکمی