مطالعه حاضر یک مطالعه مرور سیستماتیک و متاآنالیز با هدف برآورد میزان شیوع اختلال های روانپزشکی در زندانیان ایران بوده است. در ابتدای مطالعه همه مطالعه های مرتبط با شیوع اختلال های روانپزشکی در فاصله سالهای 1995 تا سال 2014 مورد بررسی قرارگرفتند. پس از جستجوی اولیه 137 مطالعه در شناسایی و وارد لیست اولیه شدند. پس از کنترل کیفیت مقاله ها و ارزیابی مرتبط بودن با اهداف مطالعه تعداد 12 مطالعه برای ورود به پروسه متاآنالیز انتخاب شدند. از نظر تعداد نمونه در مجموع تعداد 1708 زندانی در مطالعه ها مورد ارزیابی قرار گرفته بودند. که از این تعدا 233 نفر معادل 6/13 درصد زنان زندانی بودند. میانگین سنی نمونه ها 5/30 سال و با انحراف معیار 5/28 و 5/33 بود.
براساس نتایج میزان شیوع افسردگی ماژور در زندانیان 42% بود که نتیجه با نتایج سایر مطالعه هاهماهنگ است(1, 2). برخی از مطالعه ها افسردگی ماژور را به عنوان یک عامل خطر مهم در بروز خودکشی در زندانیان مطرح کرده اند(1, 3). نتایج این مطالع نشان داد که میزان افسردگی ماژور در زندانیان مرد بیشتر از زندانیان زن است (44 %در مقابل 33%). سایر مطالعه ها هم نشان داده بودند که میزان افسردگی در زندانیان بیشتر از مردم عادی جامعه است(4, 5). در مطالعه ی Andreoli و همکاران میزان شیوع در زنان زندانی 2/39% و در مردان زندانی 1/22% گزارش شده است(6).
در این مطالعه همچنین ساب گروپ آنالیز برای استان های مختلف انجام شد که در جدول شماره 2 آورده شده است. همچنین به منظور بررسی میزان هتروژنتی (تنوع) در مطالعه ها از شاخص I- Square استفاده شد.  در این مطالعه میزان هتروژنیتی مطالعه های ورودی زیاد بود که این عامل را می توان به دلیل تنوع در گروههای مورد بررسی و همچنین پرسشنامه های مختلف مورد استفاده دانست. همچنین تعدادکم مطالعه های انجام شده در مورد زنان (دو مورد) را می توان از دیگر دلایل دانست. نتایج متارگرسیون هم هرچند نمودار کاهشی را در روند زمانی انجام مطالعه نشان داد ولی این نتایج از لحاظ آماری معنا دار نبود و درنتیجه تعداد نمونه و سال انجام مطالع به عنوان متغیرهای پیش بینی کننده شیوع برآورد نشدند.  در مطالعه های زیادی به تنوع بین میزان شیوع اختلال های خلقی، افسردگی و اختلال شخصیت در زندانیان اشاره شده است(7-10).
زمانی که نتایج را بر حسب نوع جرم مرتکب شده زندانیان طبقه بندی کردیم. میزان شیوع افسردگی ماژور  بر اساس جرایم خشن 63/0 با انحراف معیار 95% (00/0 - 91/0) بود که بیشترین میزان را در بین سایر جرایم به خود اختصاص داده است که این نتیجه با نتایج سایر مطالعه ها هماهنگی دارد(11, 12).  این نشان دهنده این است افراد با جرایم سنگین باید تحت مراقبتهای روانی بیشتری در زندان باشند.
 

واژه‌های کلیدی: اختلالات روانپزشکی، زندانیان، ایران