دوره 1، شماره 2 - ( تابستان 97 1397 )                   جلد 1 شماره 2 صفحات 0-0 | برگشت به فهرست نسخه ها

Ethics code: IR.MEDILAM.REC.1394.105

XML English Abstract Print


چکیده:   (2938 مشاهده)
سرطان پروستات دومین سرطان معمول در میان مردان جهان است(1). ایرا ن با شیوع 5.1 از هر 100 نفر مرد در ردیف کشور های با کمترین شیوع سرطان پروستات قرار دارد(12).    
                                                                                                                         
                                                           
این بیماری میتواند عوارضی را در پی داشته باشد از جمله اینکه سلول‌های سرطانی ممکن است از پروستات گسترش  و به دیگر بخش‌ها بدن برسند،که  به ویژه به استخوانها و گره‌های لنفاوی متاستاز دهنداین بیماری ممکن است در آغاز نشانگانی را نشان ندهد.(11)   
در مراحل پیشرفته تر می‌تواند مشکلاتی را در ادرار کردن، خون در ادرار یا درد در ناحیه لگن و کمر هنگام ادرار به وجود آورد.(2و15) علایم انسدادی معمولاً زودتر بروز می‌کند و شامل تکرر ادرار، احتباس ادرار، کاهش قطر و فشار جریان ادرار وقطره قطره شدن انتهای ادرار می‌باشد که مشابه علائم هایپرپلازی خوش‌خیم پروستات است(7). متاستازهای استخوانی می‌توانند موجب درد شوند(9). یکی دیگر از علائمی که بعدها بروز پیدا می‌کنند شامل سطح پایین گلبول‌های قرمز است (6).
سرطان پروستات در مراحل پیشرفته می تواند باعث بروز علایمی همچون: مشکل در ادرار کردن ،کاهش شدت خارج شدن ادرار ، خون در ادرار ، خون در منی ، درد عمومی در کمر، لگن یا ران ها، احساس ناراحتی در ماهیچه های لگنی ،  درد استخوان ها ، اختلال نعوظ ، انزال و ادرار همراه با درد که در صورت این علایم که نشانه ی پروگنوز بد بیماری است بنابراین باید اقدامات درمانی مناسب را انجام داد(3،5و16).
 دلایل اصلی ابتلا به سرطان پروستات دقیقا مشخص نیست، عوامل بسیار زیادی وجود دارد که بر ابتلا به این سرطان تاثیر می گذارند(4) . مثلا ذبعضی مطالعات نشان میدهند که در اثر تغییراتی است که در DNA سلول‌های پروستاتی ایجاد میشود سلولهای سرطانی ایجاد می‌شوند. DNA، در ساختار ژن‌های انسان وجود دارد و کنترل‌کننده نحوه رفتار سلول‌هاست. DNA از والدینمان به ارث می‌رسد. درصد کوچکی از سرطان‌های پروستات (حدود 10.5 درصد) مرتبط با این تغییرات ارثی است(27). سرطان پروستات، همچنین با سطوح بالاتر هورمون مرتبط است. سطوح بالای هورمون مردانه یا آندروژن، نقش مهمی‌در افزایش ریسک سرطان پروستات در بعضی از مردان ایفا می‌کند. تحقیقات نشان می‌دهند، مردانی که سطوح بالاتری از هورمونی با نام IGF-1 دارند، ریسک بالاتری برای ابتلا به سرطان پروستات دارند(23،12).
خطر مرگ در این بیماری کم بوده و حتی خیلی از مردان مبتلا به این بیماری به دلایل دیگری فوت کرده اند(8).در صورت نیاز به درمان از روش های درمانی چون: رادیوتراپی ، هورمون درمانی ، جراحی به منظور برداشتن غده پروستات ، منجمد کردن بافت پروستات ، شیمی درمانی میتوان استفاده کرد(10) .رژیم غذایی مناسب و ورزش و فعالیت بدنی و حفظ وزن میتواند در پیشگیری از سرطان پروستات موثر باشد(13).  مطالعات مختلف نقش عناصر معدنی در ایجاد سرطان پروستات را نشان میدهد. عواملی که مطالعات مختلف نشان داده اند که خطر ابتلاء به سرطان پروستات را افزایش می‌دهند : سن بالا، سابقه ی خانوادگی بیماری، و نژاد ، چاقی ، سابقه سرطان سینه در زنان خانواده ، سابقه ی بیماری های مقاربتی مانند سوزاک ، مصرف داروهای ضد التهاب. برای مثال این بیماری درحدود ۹۹درصد موارد در افراد بالای ۵۰ سال رخ می‌دهد. اگر یکی از خویشاوندان درجه اول به این بیماری مبتلا شده باشند، احتمال ابتلاء به بیماری دو تا سه برابر  می‌شود. این بیماری در ایالات متحده بیشتر در میان سیاه پوستان بروز پیدا می‌کند(14،19،21). دیگر عوامل دخیل در این بیماری شامل رژیم غذایی با سطوح بالای گوشت قرمزیا فراورده های لبنی و یا رژیم‌های غذایی که سبزی های خاصی را در خود ندارند ، میباشد(19).
نقش آنتی بادی ویژه ی پروستات در غربالگری پروستات بحث برانگیز است(5). مطالعات مختلف نقش عناصر معدنی را در سرطان پروستات مطرح میکند(17-24). یکی از عنصر معدنی که به نظر میرسد در اتیولوژی سرطان پروستات نقش داشته باشد عنصر سلنیوم است که مطالعات زیادی در سطح جهانی برای پی بردن به نقش این عنصر در سرطان پروستات انجام شده است که به دلیل اهمیت این موضوع وتناقض در نتایج  و با توجه به اهمیت سرطان پروستات در جهان می توان در یک مقاله مروری متاآنالیزبه بررسی صحت این امر پرداخت تا شاید بتوان گامی در جهت تشخیص،پیشگیری ودرمان  این بیماری برداشت.  
واژه‌های کلیدی: سلنیوم، سرطان، پروستات
     
نوع مطالعه: مقطعی (Cross sectional) | موضوع پروپزال: عمومي
دریافت: 1397/5/7 | پذیرش: 1397/7/7 | انتشار: 1397/7/23

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.