درمان رایج برای عفونت توبرکلوزیس استفاده از رژیم چند دارویی بوی‍ژه ریفامپین و ایزونیازید است که بیشترین تاثیر را بر روی مایکوباکتریوم توبرکلوزیس دارند. اگر چه استفاده از این داروها در درمان این عفونت بسیار موثر است، ظهور سویه های مایکوباکتریوم توبرکلوزیس مقاوم به ایزونیازید و ریفامپین (MDR)، کارایی این رژیم درمانی استاندارد را کاهش داده است  .(2-5)از طرفی گسترش سویه های مقاوم به هر یک از این داروها بطور جداگانه(mono-drug resistance) نحوه ی درمان را پیچیده تر می سازد. درمان سویه های مقاوم به ایزونیازید با رژیم دارویی استاندارد موفقیت آمیز نبوده و احتمال ایجاد سویه های MDR را بالا می برد، و سویه های مقاوم به ریفامپین نیز به دوره درمان طولانی تری نیاز دارند (6, 18, 19).  علاوه بر آن با شناسایی موتاسیون های غالب و مقایسه آنها می توان هدف مناسبی برای تشخیص سریع سویه های مقاوم ارائه کرد. لذا شناخت الگوی حساسیت  و موتاسیون های غالب سویه های مایکوباکتریوم توبرکلوزیس مقاوم به دارو برای تشخیص بهتر و سریع، جلوگیری از درمان ناکارامد و بهینه سازی اثرات رژیم های چند داروی ضروری  به نظر می رسد و این امر ما را قادر می سازد تا احتمال درمان و تشحیص سریع را افزایش دهیم و از گسترش سویه های مقاوم به دارو جلوگیری کنیم.

واژه‌های کلیدی: توبرکلوزیس، ریفامپین، ایزونیازید