زمینه و هدف: اسهال دومین عامل مرگ و میر کودکان زیر پنج سال در سراسر جهان می باشد. شیگلا یک پاتوژن بسیار بیماری زا است، که منجر به اسهال خونی به ویژه در کودکان می شود. شیگاتوکسینStx) )[1]  یکی از قوی ترین سموم باکتریایی شناخته شده است، که مسئول شدید ترین تظاهرات شیگلوز از جمله اسهال خونی، کولیت هموراژیک و سندرم اورمی همولیتیک و ... می باشد.
با داشتن دانش کافی در مورد حضور این توکسین در این جدایه ها می توان درمان موثر و هدفمندی را پیش رو گرفت و از بروز عوارض بعدی، جلوگیری کرد. در این مطالعه فراوانی stx1  در جدایه های شیگلا  (به جز شیگلا دیسانتری) جدا شده از بیماران مبتلا به اسهال در اهواز مورد بررسی قرار گرفته است.
مواد وروش ها:  تعداد 227 نمونه ی باکتری شیگلا ، شامل 157 جدایه ی شیگلا سونئی، 60 جدایه ی شیگلا فلکسنری و 10 جدایه ی شیگلا  بوئیدی، از بیماران مبتلا به شیگلوز مراجعه کننده به بیمارستان های شهر اهواز که طی سال 1392 تا 1394جدا گردیده اند، جمع آوری شد. آزمون PCR جهت بررسی فراوانی ژن stx1 انجام شد.
یافته ها:  نتایج حاصل از آزمون PCR برای این جدایه ها منفی بود و همه ی 227 جدایه ی شیگلا مورد مطالعه فاقد ژنstx1 بودند.
نتیجه گیری: فقدان ژن stx1 در جدایه های شیگلا جدا شده از شهر اهواز، نشان دهنده ی این است که فاژ کدکننده ی شیگاتوکسین توسط این جدایه ها حمل نمی شود. اما با توجه به اینکه این فاژ در مناطق مختلف جهان و به طور مستقل ظهور پیدا کرده است و هم چنین شرایط انتقال به سایر گونه ها هنوز به طور کامل کشف نشده است، نمی توان به طور یقین حضور آن را در این مناطق منفی گزارش کرد و پیدایش احتمالی جدایه های حامل آن را در آینده، نادیده گرفت.

واژه‌های کلیدی: شیگاتوکسین-1، شیگلا، شیگلا دیسانتری