پرستاران بیشترین ارتباط انسانی را از نظر مدت زمان و عمق ارتباط با بیماران برقرار می کنند. و هر روزه در محیط کار خود با موقعیت های زیادی روبرو می شوند که مستلزم تصمیم گیری اخلاقی می باشد. لازمه ی تصمیم گیری اخلاقی برخورداری از توانایی استدلال اخلاقی است.
هدف: مقایسه توانایی استدلال اخلاقی دانشجویان پرستاری و پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایلام هدف این مطالعه بوده است.
مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی – تحلیلی است که در سال 1395 در بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایلام انجام شده است. نمونه پژوهش شامل 122 دانشجوی سال سوم و چهارم پرستاری دانشکده پرستاری – مامایی علوم پزشکی ایلام و 380 پرستار بود که به صورت تصادفی انتخاب گردیدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه آزمون معضلات اخلاقی پرستاران، جمع آوری گردید و برای تحلیل داده ها از آزمون های آماری توصیفی-تحلیلی و نرم افزار
spss نسخه ی 24 استفاده شد.
یافته ها: یافته ها نشان داد که بین میانگین نمره ی استدلال اخلاقی دانشجویان پرستاری و پرستاران تفاوت معنی داری یافت نشد(803/0
p=). همچنین بین سطح استدلال اخلاقی با ویژگی های فردی دانشجویان پرستاری و پرستاران مانند سن، جنسیت، میزان تحصیلات و وضعیت تاهل و سابقه ی کار و بخش محل کار پرستاران شاغل ارتباط معنی داری وجود نداشت
(P>0/05).
نتیجه گیری: برنامههای آموزشی از قبیل کارگاهها و دورههای مستمر آموزشی در رشد استدلال اخلاقی دانشجویان پرستاری و پرستاران مفید خواهد بود.
نوع مطالعه:
سایر...... |
موضوع پروپزال:
بهداشت و پرستاری دریافت: 1400/5/11 | پذیرش: 1400/6/10 | انتشار: 1400/6/10