Ethics code: ir.medilam.rec.1395.192
مرکز تحقیقات میکروب شناسی بالینی، دانشگاه علوم پزشکی ایلام، ایلام، ایران
چکیده: (2689 مشاهده)
اخیراً از عضلۀ اسکلتی به عنوان بافت درون¬ریز نام برده می¬شود که نه تنها دربرگیرنده مولکولهای متابولیکی مهم بوده و بیان هرکدام از این مولکول ها متابولیسم را تغییر می¬دهد، بلکه از طریق ترشح هورمون¬هایی که به عنوان مایوکاین شناخته می¬شوند، با سایر بافتها در ارتباط است (پدرسن و فبرایو،2012). آیریزین یک مایوکاین 112 اسید آمینهای است که به تازگی در سال 2012 توسط گروه تحقیقاتی بوستروم و همکاران کشف شده است و پیشنهاد شده که احتمالا پلی میان تعامل بین عضلهی اسکلتی و دیگر بافتهای درگیر در هموستاز و متابولیسم انرژی از جمله بافت چربی می باشد.
آیریزین هورمون تحریک شده با فعالیت ورزشی است که بوسیله ی عضله اسکلتی در موش های سفید و انسانها ترشح می شود و تبدیل بافت چربی سفید به بافت چربی قهوه ای را تحریک می کند که این تبدیل متابولیسم سیستمی را بهوسیله¬ی افزایش هزینه انرژی بهبود می بخشد و با افزایش فرایند گرمازایی ، باعث کاهش وزن می شود (بوستروم و همکاران،2012). همچنین عضله اسکلتی به عنوان بزرگترین ارگان در بدن، مسئول جذب حداکثر گلوکز در پاسخ به انسولین محسوب شده و مهم ترین جایگاه ایجاد مقاومت به انسولین می¬باشد. گزارشات حاکی از آن است که بیان بیشتر آیریزین، موجب بهبود معنادار تحمل گلوکز و کاهش انسولین ناشتا در موشها شده است( بوستروم و همکاران،2012). علاوه بر این، مشخص شده که آیریزین در پاتوژنز عوارض مختلف چاقی از جمله دیس¬لیپیدمی، دیابت نوع 2 و فشار خون شریانی درگیر می شود (پارک و همکاران،2014). مطالعات متعددی در زمینه سازوکارهای مرتبط در زمینه بافت چربی انجام شده است. یکی از جدیدترین این مطالعات نشان دهنده این مهم است که فعالیت ورزشی با ترشح آیریزین باعث تغییر در نوع بافت چربی و کاهش توده چربی بدن و تغییر در شاخص مقاومت به انسولین می شود (بوستروم و همکاران، 2012).
واژههای کلیدی: زنجبیل،
انسولین،
پیلاس
نوع مطالعه:
مقطعی (Cross sectional) |
موضوع پروپزال:
عمومي دریافت: 1396/4/1 | پذیرش: 1396/12/5 | انتشار: 1399/3/26