بستری شدن در بخش مراقبت ویژه به عنوان محیط درمان منجر به محرومیت از ادراکات حسی و جدا شدن از خانواده و ایجاد اضطراب می شود اضطراب این بیماران به واسطه محیط پیچیده این بخش ها، اعمال روتین آنها تشدید می شود. از آنجاکه اضطراب در بیش از 80 درصد بیماران بخش مراقبت ویژه رخ می دهد و باعث کاهش عملکرد فرد ، افزایش طول مدت بستری در بیمارستان افزایش بیماری زایی و افزایش هزینه ها می شود، لذا با تشخیص زودهنگام و شناسایی عوامل خطرآفرین و بررسی روش های پیشگیری ازآن باعث کاهش عوارض و کاهش هزینه های مراقبت نقش موثری خواهد داشت. برا ی رفع این مشکل از روش های مختلف غیر دارویی می توان استفاده نمود. مداخلات شناختی ممکن است اضطراب را کاهش و در نتیجه مثبت سلامتی دخیل باشد. مداخلات شناختی در اصلاح باورها و رفتارهای مرتبط با سلامت و همچنین برطرف نمودن عوامل خطرساز می تواند موثر باشد.

واژه‌های کلیدی: اضطراب، بخش مراقبت ویژه، مداخله شناختی