مراقبت مبتنی بر شواهد یک رویکرد حل مسئله در ارائه مراقبت های بهداشتی درمانی است که بهترین نتایج مطالعات و اطلاعات مراقبت از بیمار را با تخصص بالینی، همچنین خواست و ارزش‏های بیمار را ادغام کرده و موجب تصمیم گیری موثر، اجتناب از ارائه مراقبت‏ها به صورت عادتی و تکراری، تسهیل در ارائه مراقبت‏های مختلف و توانمندی کارکنان بهداشتی درمانی در حفظ و ارتقاء سلامت بیماران و خانواده آنان می‏‏گردد. به ‌نظر می‌رسد که استفاده از چنین رویکردی نیاز به مهارت‌های سواد اطلاعاتی داشته و به همین دلیل در کشورهای پیشرفته، دانشگاه‌ها‌، سازمان‌ها و بیمارستان‌های زیادی برنامه‌های متنوعی در جهت ارتقاء توان مراقبتی برای اجرای پرستاری مبتنی بر شواهد طراحی و اجرا نموده‌اند .
در بین کلیه مراقبت‌های ارائه ‌شده در محیط‌های درمانی مانند بیمارستان، مراقبت‌های پرستاری از اهمیت بیش‌تری برخوردار است و در همین راستا از پرستاران انتظار می‌رود که خدمات مراقبتی را با بالاترین حد استاندارد های کمی و کیفی و مبتنی بر یافته‌های علمی ارائه دهند. مراقبت‌ های پرستاری نیازمند استفاده مجموعه‌ای از شواهد پژوهشی است و طی آن پرستار می‌تواند با استفاده از شواهد تحقیقات موجود، مهارت بالینی خود و عملکرد بیمار، تصمیمات بالینی مناسبی اتخاذ نماید (7). اما مطالعات نشان داده ‌است که بیشترین مشکل پرستاران در یافتن بهترین شواهد، شناسایی منابع صحیح، استفاده از روش‏های جستجوی بهینه و ارزیابی شواهد در استفاده از مهارت‏های مراقبتی است (4). به ‌طوری که در پژوهشی پرستاران گزارش دادند که، انجام اعمال بالینی بر اساس شواهد تحقیقی، منجر به افزایش کیفیت مراقبت می شود، اما تنها 46 درصد از پرستاران اعمال بالینی خود را بر مبنای شواهد تحقیقی می‏دانستند (2). به طور کلی با توجه به مطالعات انجام گرفته می‏توان بیان نمود که کیفیت مراقبت فراهم شده در کشورهای در حال توسعه بر طبق مطالعات، در موسسات بهداشتی پایین است 

واژه‌های کلیدی: رویکرد مراقبت مبتنی بر شواهد، نوآوری راجرز، عملکرد مبتنی بر شواهد