دوره 2، شماره 1 - ( بهار 1398 1398 )
جلد 2 شماره 1 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
گروه آموزشی آموزش پزشکی، دانشکده مرکز توسعه آموزش پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایلام، ایلام، ایران
چکیده: (2587 مشاهده)
دیابت از گروه بیماری های متابولیک و اختلالی چند عاملی است که با افزایش مزمن قند خون یا هیپرگلیسمی مشخص میشود و ناشی از اختلال ترشح یا عمل انسولین و یا هر دوی آن ها است. از دیابت به عنوان اپیدمی خاموش نام برده می شود و به عنوان یک مشکل بهداشت عمومی عمده قلمداد می گردد و مسئول 9 درصد کل مرگ ها در جهان است (Ahmadi et al., 2009). دیابت با افزایش خطر بیماری های قلبی-عروقی و کلیوی مرتبط بوده و مرگ و میر افراد دیابتی 2 تا 3 باربر بیشتر از افراد سالم است. در ایران بیش از 3 میلیون نقر دجار دیابت هسنتد که با میزان شیوع 7 درصد دیابت و 13 درصد دیابت پنهان در جمعیت بزرگسالان تقریبا 20 درصد جمعیت ایرانی مبتلا به دیابت و یا مستعد ابتلا به ان می باشد (Shirinzadeh & Shakerhosseini, 2009). بر اساس آمار سازمان بهداشت جهانی با افزایش جمعیت شیوع دیابت از 4 درصد در سال 1995 به 5.4 درصد در سال 2025 خواهد رسید و تعداد کل افراد مبتلا به دیابت 122 درصد افزایش خواهد یافت (Jalilian et al., 2014). هزینه های مربوط به دیابت را سالانه 99 میلیارد دلار برآورد می کنند که شامل هزینه های مراقبت مستقیم و هزینه های غیر مستفیم مربوط به ناتوانی معلولیت و مرگ و میر زودرس می باشد (Maher, 1993). در مورد کنترل عوارض دیابت باید گفت که یکی از دلایل عدم موفقیت و حصول نتایج درمانی مطلوب در بیماران دیابتی کمبود مشارکت بیماران در درمان دیابت است ; چرا که بیماران مبتلا به دیابت و خانواده های آن ها , نیاز به یادگیری و تمرین مهارت های سبک زندگی جدید شامل: پایش قند خون, انتخاب رژیم غذایی صحیح و فعال بودن بیشتر دارند. این مهارت ها هم در کنترل دیابت و هم در پیشگیری یا به تاخیر انداختن عوارض آن مهم است (Gagliardino & Etchegoyen, 2001).
نوع مطالعه: مقطعی (Cross sectional) |
موضوع پروپزال:
عمومي
دریافت: 1394/5/5 | پذیرش: 1394/5/4 | انتشار: 1398/3/25
دریافت: 1394/5/5 | پذیرش: 1394/5/4 | انتشار: 1398/3/25
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |